 |
Eamiritmi rimeborn
(Nordic Notes NN070)
Openingstrack Javkan (Vanished) spitst al gelijk de oren. Esoterisch gezang met hoge uithalen, omgegeven met een flinke nagalm, dat je eerder doet denken aan Gothic. Voeg daarbij sterk vervormde gitaren en een door een effectfilter gehaalde viool. Maar dan… de kenmerkende yoik… Elin Kaven laat er op dit album geen gras over groeien. Traditionele Sami invloeden koppelt ze aan moderne muziekstromingen. Dat levert een verrassend, maar tevens onstabiel album op. Na het opzwepende, bijna onheilspellende openingsnummer volgt bijvoorbeeld de ingehouden romantische ballad Hiras (Demure). Even later een onvervalste echte yoik – de “oi yoyo oi oi’s zijn niet te tellen! – maar dan met een elektronica achtergrond. Gavnnahallan (revealed) lijkt direct uit een achtervolgingsscene uit een triller te komen, waarbij af en toe in slow motion de spanning bij de hoofdrolspelers wordt gefilmd. Muzikaal zit het zonder meer goed in elkaar. Kan je niet anders verwachten ook met multi-instrumentalist/producent Juhani Silvola, percussionist Timo Silvola, Odd-Erling Simensen op bariton gitaar en fiddler Sarah-Jane Summers. En de vrijwel alle eigen composities zitten goed in elkaar. Maar ik krijg niet het gevoel dat Kaven me in de muziek trekt. Je mag haar uiteraard (nog) niet vergelijken met bijvoorbeeld een Mari Boine, die de gave had om je helemaal te hypnotiseren met haar mystieke zang en klanken. Eamiritmi rimeborn is een goede, eerste aanzet en toont de potentie, maar mist dus consistentie. Daarmee komt de cross-over tussen traditioneel en eigentijds nog niet helemaal uit de verf.
