FIDDER FOLKFESTIVAL, Schouwburg Odeon Zwolle, 11 februari 2006
Kwaliteit gaat niet altijd samen met kwantiteit. Ondanks een sterke, afwisselende programmering viel het bezoekersaantal bij het Fidder Folkfestival in Zwolle vies tegen,. Trokken de voorgaande edities gemiddeld zo’n duizend bezoekers, daar zat men nu ruim onder.
Het enige voordeel van wat minder bezoekers is dat het hinderlijke heen en weer geloop tussen elkaar overlappende optredens minder opvalt. Daarvan had openingsact Cara zeker geen last. De groep wist de tot de nok toe gevulde Van der Reijd Schouwburgzaal voor de volle zestig minuten te boeien met een sterke set. Fiddlespeler Tola Custy (Galico) was als extra ondersteuning voor de geblesseerde violiste Gudrun Walther aan het vijftal toegevoegd. De reacties van het publiek op de verfrissende aanpak van Keltische instrumentals en knappe ballades was louter positief.
De waarschijnlijk meest muzikaal interessante groep trad op in de Novon Manegezaal. Bodixchel is de nieuwe formatie rond zanger (en nu ook gitarist) Ludo Vandeau. Hun muziek kent rijke klankschakeringen met instrumenten als cello, saxofoon, keyboards, gitaar, dobro en vooral de driestemmige zang. De composities zijn niet standaard en kennen vele tempowisselingen of structuurveranderingen binnen een nummer. De hybride van folk, chanson, latin en jazz spreekt tot de verbeelding, mede dankzij de gepassioneerde zang van Vandeau die qua emotionaliteit bijna Brel benadert. Storend vond ik wel de enigszins hautaine presentatie. Voor mij hoeft het geen ADHD op het podium te zijn, maar de ongenteresseerd overkomende uitstraling doet de groep geen goed. Misschien toch maar gaan staan, dames en heren?
De trekker van de avond had de Engelse folkrocklegende The Oysterband moeten zijn. Ondanks een show waar toch weinig op aan te merken viel, met een mengeling van merendeels ouder werk en een enkele nieuwe song, spetterde het niet. Zanger John Jones deed zijn uiterste best het Zwolse publiek te enthousiasmeren en uit te dagen, maar de reacties bleven lauw. De krachtige, pittige songs van de oude rockers kwamen onvoldoende over en dat euvel was bij meer groepen van toepassing. Ik zoek de oorzaak in het geluid, dat bleef hangen op het podium en niet de zaal in kwam. Bodixchel en Dubius hadden daar in de Novon Manegezaal eveneens mee te maken. Schrijnend was de ervaring bij het concert van Dubius. De laatste tonen van hun optreden werden slechts door een handjevol bezoekers beluisterd. Smaken verschillen en het was duidelijk niet de keuze van het Zwolse publiek. Akkoord, maar loop dan niet pontificaal een zaal binnen om twee minuten later weer even pontificaal en duidelijk die zaal te verlaten.
Carmina was volgens enkele kenners live beter te pruimen dan de stroperige muziek op hun cd’s. North Cregg vond ik doorsnee Iers en weinig verrassend, maar het publiek had duidelijk een andere mening dan uw recensent. Veel spektakel en show, maar ook muzikale kunde bracht de Franse groep Le Diabl’dans la Fourche met aanstekelijke Quebecoise muziek. Het optreden werd op bepaalde momenten danig verstoord door een falende microfoon. Desondanks was het een waardige afsluiter van een festival dat veel meer bezoekers verdient. Gelukkig zorgt sponsor Fidder, die zijn naam leent aan het hernoemde festival, voor een dusdanige (financile) impuls dat de komende twee edities al in het programmaboekje werden vermeld. Anders was ik bang dat we na Tilburg opnieuw een festival van formaat zouden moeten gaan missen. En dat verdient Zwolle niet!
datum: 11 februari 2006
