Door Jeroen van Zuylen en Luther Zevenbergen
FOLKFESTIVAL DRANOUTER, Dranouter, 3-5 augustus 2007
Het Folkfestival Dranouter is dit jaar weer geslaagd in haar voornaamste doelstelling: een festival neerzetten met goede muziek en bovenal een heerlijk gemoedelijke sfeer. Het weer speelde natuurlijk mee.
Voor het eerst in jaren bleef het droog en liep de temperatuur op zondag zelfs op tot 30 graden. Er stonden dit jaar weinig grote internationale namen op het programma. De organisatie moest het doen met minder subsidie, naar het schijnt. Toch trok het festival ruim 70.000 mensen, mede dankzij Vlaamse publiekstrekkers als Bart Peeters, Axelle Red en Arno. Maar het folkgehalte had misschien wat hoger mogen zijn. En de geluidskwaliteit beter. Want jammer genoeg werden veel optredens ontsierd door geluidsproblemen.
Donderdag
Donderdagavond werd de feeststemming er vast ingebracht door Follia the Maxx. De band speelde diverse nummers van de cd Grasshopper, waarvan met name Andro Decancq wist te overtuigen. De groep zorgde voor veel show en publieksbespeling, maar gaandeweg het concert ging dat ten koste van de kwaliteit van met name de vocalen. Ondanks de solide ondersteuning door bassist Luc van der Stock en een geweldige dwarsfluitsolo door Sammy Lee Daese, maakte het geheel een wat rommelige indruk. Maar de sfeer zat erin.
En die bleef erin met Les Mellino des Negresses Vertes. Dit Franse trio bracht een set met prettige temperamentvolle nummers. De combinatie van Spaanse gitaar en percussie zorgde voor stevige, opzwepende ritmes waarin de zachte, maar warme zangstem van Stef Mellino zich maar met moeite kon handhaven.
Vrijdag
Het achtkoppige gezelschap van Hazmat Modine opent op vrijdag het festival met een reis langs diverse muziekstijlen, maar de nadruk ligt op de blues. De mondharmonica’s bepalen het geluid van de band, de tuba en de sheng (oud Chinees mondorgel) zijn de opmerkelijkste instrumenten.
De grote tent liep voor het eerst vol bij Kadril, de veteranen van de Vlaamse folk. De band kwam voor de dag met een mix van nieuwe en oude nummers. Over het verschijnen van de nieuwe cd Mariage was zanger Peter Libbrecht lekker vaag: “hij is klaar, we moeten hem alleen nog opnemen”. Het publiek mocht vast kennis maken met Isabel en het aanstekelijke Madamtje van de vismarkt. Fijne instrumentaaltjes als Bourre entre la sacoche et la valise passeerden de revue, evenals de aloude kraker Louise, die overtuigend door Mariken Boussemaere werd gezongen. Een tiental doedelzakleerlingen van de Dranouter muziekschool kwam de groep voor even versterken.
Het collectief van Altan liet horen al jaren met elkaar te spelen. Instrumenten (violen, bodhran, gitaar, trekzak en bouzouki) en zang stonden geheel in dienst van het groepsgeluid. Een goed verzorgd, evenwichtig optreden was het resultaat, al had de stem van zangeres Mairad Ni Mhaonaigh wat krachtiger gemogen. Ingetogen ballades werden afgewisseld met snelle jigs en reels.
Een grote verrassing was Les Ministere des Affaires du Populaires. Zij combineerden hiphop met rai en musette. De accordeonist en violist bleken zeer goed muzikanten waardoor het niet in een gimmick bleef steken. Fraaie melodien, opzwepende beats en een aanstekelijk enthousiasme waren de ingredinten waarin zelfs Amsterdam van Brel vol overgave werd gebracht.
Zaterdag
Op 23 mei overleed op zestigjarige leeftijd Dirk van Esbroeck, lid van de Vlaamse groep Rum in de jaren zeventig. In de Flamundo-tent werd op stijlvolle wijze een hommage aan hem gewijd. Op het podium een tiental muzikanten, die met Dirk hebben gespeeld, waaronder zijn Rum-companen Juan Masondo, Paul Rans en Wiet van de Leest. Dr Peremans droeg Van Esbroecks gedicht ‘Van welk verdriet zing ik een lied’ voor en Masondo zong enkele Spaanstalige liederen – van Esbroeck heeft lang in Argentini gewoond. Indrukwekkend was het door Wiet van de Leest geschreven nummer Denkend aan Dirk, waarin hij een virtuoze vioolsolo ten beste gaf. De massaal meegezongen Rum-klassieker De Moorsoldaten, met Christel Borghlevens op klarinet, vormde een waardige afsluiting van dit eerbetoon. Ten slotte luisterden muzikanten en publiek ademloos naar Dirk van Esbroeck zelf, die vanaf de band de mensen toezong in een lied waarin hij terugkijkt op zijn leven: ‘Ik heb in mijn leven gewerkt en gefeest’.
In de muziek van het Argentijnse herenduo Lerner en Moguilevsky voeren klezmer en jazz de boventoon. Marcelo Moguilevsky blijkt niet alleen een virtuoos fluit- en mondharmonicaspeler, ook als kunstfluiter is hij onnavolgbaar. Toch vraag je je af: het is wel heel knap, maar is het ook mooi? Ja, is het antwoord, bij vlagen.
De mannen van Ambrozijn konden Dranouter natuurlijk niet overslaan op hun tienjarig jubileum-rondreisje. Gedreven, maar geconcentreerd gaven ze misschien wel en van hun beste concerten. Prachtige samenzang kwam voorbij in nummers als Belle Franoise en Naradie, Gasten waren dit maal Luc Vandenbosch, Arne van Dongen en de zangeressen Vera Coomans en Soetkin Collier. De laatste zong een mooie versie van Schoon lief.
Van ongekende schoonheid was de jonge, uit Faroer afkomstige singer-songwriter, Teitur. Met sterke songs, een sobere gitaarbegeleiding en prachtige zang zonder overdaad werkte hij zich op overtuigende wijze door zijn songs heen.
Zondag
Op zondag openen Elias & Demetris Vlamakis & Vardis Karadakis uit Kreta de concerten in de Flamundo-tent. Zij speelde pas voor de tweede keer buiten Kreta en de heren blijken ook allemaal andere jobs te hebben. Ze brachten hun pittige folk-songs echter zeer professioneel. Soms gedragen, melancholisch, zoals we dat kennen uit de Griekse maar ook Turkse muziek, dan weer snel en opzwepend.
Nynke Laverman weet ook steeds een gevoelige snaar te raken. Nu was zij altijd al een talent dat zeer genspireerd fado brengt die niet onderdoet voor haar Portugese collegae. Met de uitbreiding van haar muzikale palet met muziek uit andere windstreken wint ze alleen maar aan zeggingskracht.
Een groep die zich ook in de afgelopen twee jaar stormachtig ontwikkelen is Yevgueni. Steeds meer groeien ze uit tot een festivalband waar niemand omheen kan. Aanstekelijke melodien en teksten die gezongen worden op een manier die nog het meest doet denken aan Boudewijn de Groot. Belgi ligt al aan hun voeten, Nederland zou wel eens heel snel kunnen volgen.
datum: 9 augustus 2007
