Nu de liefde me zo tegenzit
Boek + cd Nijgh en Van Ditmar, Amsterdam 2005
De fraaie Pluche-reeks die een bibliotheek wil zijn van Nederlandse chansons en cabaretliederen is bij Jacques Klöters (onder meer bekend van de tv-serie Andermans veren) zeker in goede handen. Het moest wel dat Hans Dorrestijn, destijds tekstschrijver voor Don Quishocking, het cabaretgezelschap waar ook Klöters deel van uitmaakte, zijn plaats zou krijgen in deze eregalerij.
De eigenzinnige, zwartgallige poëzie van Dorrestijn is echt bijzonder en wordt door hem (en anderen) ook zo origineel vertolkt dat hij tot de groten in het Nederlands chanson en cabaret moet gerekend worden. Het mooie en niet echt dure boek (?27,50) dat ook een originele cd van 24 minuten bevat, zal door Dorrestijn-adepten als welgekomen worden toegejuicht, voor wie hem beter wil leren kennen is het een uitstekende bron. Het boek bevat naast de meeste liedjesteksten (242) van deze zonderling, kinderliedjes uitgezonderd, ook interessante commentaren en toelichtingen. Zoals gebruikelijk in deze Pluche-reeks wordt ook een uitgebreide bibliografie en een complete discografie van de artiest in kwestie gegeven.
Klöters zelf schrijft zeven bladzijden over zijn appreciatie van deze chansonnier/cabaretier. Leuk en soms verhelderend is de toelichting bij een tachtigtal liederen die Dorrestijn zelf schreef. “Huiselijke omstandigheden” is niet opgenomen maar het wordt zowel door Klöters als Dorrestijn aangehaald. Het gaat zo: “Zelfs Christus aan het kruis / Had het beter dan ik thuis”. Ik neem het hier over omdat het een mooi beeld geeft van Dorrestijns werk.
Dat het boek veel teksten bevat die ook al opgenomen waren in eerdere uitgaven van Dorrestijn spreekt vanzelf, maar de liefhebber zal deze fraaie uitgave verkiezen, onder meer omwille van de toegevoegde cd. Daarop staan dertien nummers, geselecteerd uit een opname van het theaterprogramma “Samen solo” dat hij in 1997 met Adèle Bloemendaal speelde. Die opname werd totnogtoe niet uitgebracht. Je geniet van zijn rauwe doodgraverstem die bijzonder goed bij zijn teksten past. “Het zwarte schaap” wordt uitstekend in de verf gezet door de tweedehandse operastem van Adèle.
Klöters schrijft: “Iedereen die houdt van manieren, mode, design, mooi rijmende regels, geslaagde leerlingen en een bekroonde bijdrage aan de cultuur zoals we die zouden wensen, heeft moeite met Dorrestijn.” Voor alle anderen lijkt mij dit boek een must.
