Jackie Oates – The spyglass & the herringbone

JackieOates_spyglass-herringbone-558x502

The spyglass & the herringbone
(ECC Records ECC015)

 

Jackie-OatesSinds ze in 2003 als finaliste meedeed aan de BBC 2 Young Folk Awards kwam de muzikale carrière van de Engelse zangeres en violiste Jackie Oates in een stroomversnelling terecht. Ze maakte van 2004 tot 2007 deel uit van Rachel Unthank and the Winterset , en in 2010 van The Imagined Village. Daarnaast maakte ze een aantal meer dan verdienstelijke solo-albums, waarvan nu de zesde in de rij is verschenen onder de titel The spyglass & the herringbone.

 

De cd bevat twaalf typisch Engelse liedjes, die echter niet allemaal traditioneel zijn. Het meest opvallende nummer op de cd is Can’t be sure van de (helaas) niet meer bestaande Engelse band The Sundays, een groep die hevig leunde op de stem van Harriet Wheeler en het gitaarwerk van David Gavurin. Hoewel Jackie Oates er (nog) meer een folknummer van heeft gemaakt, blijft het origineel stevig op het netvlies. Voor The Halsway carol schreef Nigel Eaton de  melodie en Iain Frisk de tekst. Eaton schreef de melodie in 2011. In 2012 schreef Iain Frisk de tekst op verzoek van Eaton. Simon Haines besloot zo veel mogelijke uitvoeringen van Halsway te verzamelen, en daar een website over te maken. Ook nu nog kunnen muzikanten hun eigen versie indienen. De versie van Jackie Oates is subtieler dan die van Julie Murphy.
Het titelnummer van de cd is van de hand van Chris Sarjeant, die het schreef na een bezoek aan The Foundling Museum, dat is gewijd aan vondelingen. Hij speelt op de cd een uiteenlopend instrumentarium: gitaar, cister, harmonium en basdrum. Hail! Hail! The first of May klinkt als een traditional, maar werd geschreven door Dave Webber, geïnspireerd op de meitradities van Padstow, Cornwall. Hij bracht het nummer zelf uit in 1990 op de cd Lady of autumn van de groep Beggar’s Velvet.
Van de traditionele nummers is cd-opener John Blunt de bekendste. Er bestaat zelfs een Nederlandse versie van, een vertaling van de hand van Lennaert Nijgh (als Jan Bot). Robbers’ retreat is ook een relatief bekend nummer uit Cornwall. Ierse invloeden zijn te vinden in Doffing mistress en in Banks of the Bann.
Jackie Oates’ broer Jim Moray speelt gitaar, piano en percussie. John Parker voegde contrabas toe, Jack Rutter gitaar en banjo, en Nick Hart trekharmonica, concertina en hammer dulcimer. Daarnaast zijn er nog incidentele bijdragen op bijvoorbeeld harp, cello en bodhran.
Met The spyglass & the herringbone heeft Jackie Oates wat mij betreft haar meest coherente cd tot nu toegemaakt. Hij heeft al de nodige draaibeurten gekend in mijn cd-speler en ik zie daar voorlopig nog geen einde aan komen.

jackie-oates-heading-2015

 

Scroll naar boven