Take the air
(Waterbug WBG106)
Het overgrote deel van de songs voor dit album schreef songwriter Jenn Rawling tijdens haar werk in een desolaat reservaat waar ze brandopzichter was. De eenzaamheid die ze beleefde zorgt voor muziek waarin onthaasting heel nadrukkelijk naar voren komt. Ook heeft de muziek iets meditatiefs, want je wordt bij veel werken gegrepen door de repeterende tokkels op bijvoorbeeld de banjo. Violist Basho Parks heeft een hele volle, haast dramatische toon ontwikkeld op zijn strijkinstrument. Op enkele live-opnamen die ik hoorde vond ik dat hij daar overdadig gebruik van maakte, maar op deze cd is zijn volle spel helemaal in balans. Rawling speelt gitaar en heeft een zeer aangename zangstem, die zich tevens heel goed leent voor homogene meerstemmige overdubs. Ondanks het feit dat het album voornamelijk relaxed voortkabbelt, wordt een traktatie op een uptempo song als Little swallow zeker niet uit de weg gegaan. Naast de eerder genoemde viool en gitaar spelen een aantal gasten onder andere trompet (zeer subtiel en conformerend), banjo, bas en percussie. Het dromerige karakter van Rawling’s muziek laat heel veel ruimte voor Amerikaanse rootsinvloeden. De productie is uitermate transparant en helder, waardoor geen enkel instrument ondersneeuwt of aan klankkarakter verliest. Take the air is een zeer aangenaam rustmoment met een heel eigen aantrekkelijke sound.
