June Tabor – Quercus

tabor quercus

Quercus
(
ECM2276)

Luisteren

June Tabor van haar geloof? Je zou het haast zeggen. Dit keer geen album dat traditioneel begint met de letter A. En dan een schijf waarop partner Mark Emerson, Tim Harries of Andy Cutting ontbreken?  En niet op het vertrouwde Topic records…. In het verleden bracht Tabor één ander album uit, met een afwijking in de titel, het reguliere uit 2001 stammende Rosa Mundi. Er waren meerdere albums die aan bovengenoemde standaard niet voldeden, maar dat waren samenwerkingen (met oa Oyster band, Silly Sisters, Mrs Ackroyd band). Blijft er nog één over, het in 1989 uitgebrachte Some other time. Dat was een buitenbeentje in het repertoire, want geheel gevuld met oude jazzkrakers, bewerkt door Warren. Diezelfde Warren speelt een belangrijke rol op deze Quercus, samen met saxofonist Iain Bellamy. Net als Some other time staat jazz centraal. Alleen is het nu de uitvoering en niet noodzakelijkerwijs de compositie of de herkomst van het lied. Want Lassie lie near me (Burns), As I roved out, Near but far away, Brigg fair zijn echte traditionals, Come away death een tekst van Shakespeare op muziek gezet door Bellamy en we vinden nog twee composities van Les Barker, naast enkele van hedendaagse componisten. Een gevarieerde herkomst dus met als kenmerk dat alle arrangementen dat jazzy tintje meekrijgen. Als vanouds is de piano van Warren een fraai tapijt voor de stem van Tabor. De inkleuring van de soli is voorhouden aan de saxofoon van Bellamy. De combinatie levert knappe bewerkingen op. Tabor gedijt op de jazzy klanken. Some other time vond ik destijds al een bijzonder knap album. Dat geldt ook voor Quercus, de naam overigens waaronder het trio zich live presenteert. Quercus is de tussenmaat voor de meer behoudender albums van Tabor met voornamelijk de traditionals en eigentijdse folk en het experimentele Some Other time. Wie van Tabor houdt, houdt van dit album en jazz kan geen belemmering zijn. Ik denk dat dit soort uitstapjes van Tabor nodig zijn om niet te vervallen in een voorspelbaar patroon. Het enige vreemde vind ik dat het album al in 2006 live werd opgenomen, maar er kennelijk niet eerder een aanleiding was om het uit te brengen.

Scroll naar boven