 |
Exiles return
(Compass Records 74529 2 / Music & Words)
Albums over ‘exiles and emigrants’ zijn al in vele vormen gemaakt; met een specifieke invalshoek, met een gelimiteerde songselectie, thematisch van opzet, historisch verantwoord, enzovoorts. Zelfs Nederlandse groepen hebben zich aan het verbanning en verhuizing onderwerp gewaagd. Aan nieuwe producten worden dus stevige eisen gesteld wil het boven het gemiddelde uitstijgen. Exiles return van Karan Casey en John Doyle voldoet daar zonder meer aan. Sterker: het behoort tot de beste albums in deze categorie. Casey en Doyle, beiden ex-Solas, herenigden voor dit album hun krachten. Ze worden op een enkele track effectief bijgestaan door Dirk Powell (banjo, contrabas) en Michael McGoldrick (fluit, whistle). Ik heb het altijd een uiterst sterke combinatie en goed op elkaar inspelend duo gevonden en dat bewijzen ze op dit album. Caseys nasale, intrigerende stem krijgt in de begeleiding bij Doyle alle ruimte om te excelleren en haar natuurlijke expressie tot volle wasdom te laten komen. In de samenzang verstrengelen beider stemmen perfect. Het a capella ingezette False lover John is exemplarisch. Doyle is volledig in zijn element als begeleider. Naast zijn kenmerkende krachtige ritmische begeleiding met volle akkoorden in open stemming, etaleert hij zich steeds meer als voortreffelijk flatpicker. Zijn begeleiding is melodieus, vol, maar laat voldoende ruimte over voor de zang. Naast gitaar komen ook bouzouki en mandola in zijn handen. Het ontroerende Bay of Biscay wordt zo subtiel begeleidt door bouzouki. Knap daarin is de tegenstelling tussen de haast verstilde bouzoukipassages en de volle koraalzang. Het is vooral de songkeuze en de benadering die het album tot een uitblinker maakt. Het verhalende van de songs krijgt alle ruimte. Geen van de 12 songs zijn echte klassiekers, waarmee relatief onbekend werk wordt voorgeschoteld. Hier en daar komt een melodie bekend voor. De kenner zal zeker Sailing off to the Yankee land uit het repertoire van Frank Harte ontdekken. De sequence van het album is groots. Er is veel afwisseling in uptempo songs en slow ballads, elk nummer is onbetwistbaar knap opgebouwd. Men speelt met dynamiek en spanning. En na elke track denk ik: dit is het hoogtepunt van de cd. Dat duurt dus twaalf tracks lang….
