Door Luther Zevenbergen
LABADOUX Ingelmunster 2-4 mei 2008
Ook al kan geen festival wat betreft programmering tippen aan Dranouter, het mopperen op de commercialisering van het festival hoort een beetje bij folkies als geitenwollensokken. En alhoewel je er meer kunt zien in een paar dagen dan elders, mijn voorkeur gaat toch uit naar de leuke, kleine festivals die Vlaanderen rijk is. Labadoux is zo’n festival. Met twee concerttenten en een pubtent rond een gezellig middenterrein, ontstaat een sfeervol geheel. Dat zo’n klein festival er toch weer in slaagt om een afwisselend en kwalitatief prima programmering voor elkaar te krijgen is bewonderenswaardig.
De laatste dag van het festival is de familiedag, waar mensen voor een verlaagd bedrag een aantal aantrekkelijke artiesten voorgeschoteld krijgt. Met Yevgueni en Willem Vermandere is succes verzekerd om het festival in stijl af te sluiten. De verrassingen waren dan ook op de eerdere dagen te beluisteren.
De vrijdag begon alvast goed. Zo speelde in de late middag Paddyrasta, een band uit Aberdeen, met een zeer aanstekelijke mix van reggae en Schotse folk. Dat bleek verbazend goed te werken. Technisch gezien rammelde het wel een beetje, maar de ritmesectie hield het zaakje toch bij elkaar. En de sfeer kwam er meteen goed in.
Om zes uur kregen we eigenlijk meteen al het hoogtepunt van het festival voorgeschoteld met de folk-revelatie van de laatste jaren, Seth Lakeman. In Engeland is hij al groot en het vasteland moet er nu ook echt aan geloven. Op cd wil hij met een strakke productie en aanvullende arrangementen nog wel een beetje tegen de pop-kant aanleunen, op het podium is daar weinig van te merken. De nummers zijn teruggebracht tot de essentie, zonder dat het massieve geluid verloren gaat. Ook de songs die Lakeman solo doet, met viool, zang en stampende voet, maken grote indruk. Zijn krachtige stem en zijn vioolspel staan stevig in de Britse traditie en toch ontstijgt hij het folk-label.
Alle voorgaande superlatieven zijn eigenlijk al jaren van toepassing op de energieke optredens van Luka Bloom. Naast enkele nieuwe nummers bracht hij veel oud werk. Het publiek wist hij op een prettige manier te betrekken bij zijn optreden door gedeelten van samenzang en door op verzoek Blue Sailor Boy te spelen, een nummer dat allang niet meer op het repertoire staat.
Op zondag kwam het opwarmertje uit India. De groep Rangeela speelt zigeunermuziek uit Rajastan. Het recept bestaat uit opzwepende tabla-ritmes, koorzang en veel fakir-acrobatiek. Ook Guy Forsyth zette in de avonduren een prima set neer met een bonte mix van stijlen met als basis oude blues en folk.
Het was op deze festivaldag vooral Valravn uit Denemarken die indruk maakte. In hun muziek klinkt de echo door van Gjallarhorn. Op het podium weten ze echter de juiste balans tussen akoestische en elektronische instrumenten, en een eigen geluid dat zich vooral rond de zangeres centreert, veel beter te vinden dan op de wat matige cd.
Over het geheel genomen was Labadoux 2008 een gezellig, afwisselend festival met veel muzikale pareltjes.
datum: 5 mei 2008
