 |
The moral of the elephant
(Topic TSCD587)
Martin en Eliza Carthy namen in diverse samenstellingen samen al werk op, maar nooit als zelfstandig duo. Wellicht had dit de nieuwe Waterson;Carthy moeten worden, maar door het lange herstel van Norma is wellicht gekozen voor een duo schijf. Ook met twee weten de boegbeelden van de Britse folk te overtuigen. Ook al is er hoorbare slijtage op de stem van Martin, de manier waarop hij songs brengt vergoedt veel, zo niet alles. Het gitaarspel is als vanouds indrukwekkend. Met name in Happiness van Molly Drake -inderdaad de moeder van…- zet hij een verbluffende begeleiding neer voor een uitstekende vocale vertolking van lied door Eliza. De romantische song krijgt een bluesy touch in vaudeville sausje en is voor mij het absolute hoogtepunt van de cd. Eliza beperkt zich op deze schijf tot het traditionele en waagt zich niet aan experimenten. Daar vind ik haar toch het sterkst. Op The moral of the elephant laat ze zich met name op vocaal gebied van haar beste kant horen. De begeleiding van de songs -er is geen enkele instrumental- is spaarzaam met Martin’s gitaar en Eliza’s viool. In openingstrack Her servant man dubt ze knap enkele instrumenten (inclusief viola?) tot een interessant strijkje. Opmerkelijk is tevens dat er nauwelijks nieuwe versies van eerder opgenomen nummers op de cd staan. Met een zo’n indrukwekkende repertoire van met name Martin zou je dat kunnen verwachten, maar nee dus. Dat maakt de cd mede interessant. Drie ‘uitzonderingen’ wellicht: Waking dreams is een alternatieve versie van Awake awake, vooral gekend van Steeleye Span. De melodie van Bonny Moorhen kennen we van The bonny black hare. De enige echte herneming is The Queen of hearts, dat Martin 49 jaar geleden voor het eerst op plaat zette. Qua muzikale aanpak zijn er nauwelijks verrassingen. Gewoon gedegen, vakkundig en met liefde gemaakt.
