Officina Zoe’, Baba Sissoko, Mamani Keita & Sourakhata Dioubate – Taranta Nera

taranta nera

Taranta nera
(Italian World music IWM 273 / Xango)

Op 31 oktober 2011 vond een merkwaardige samenwerking plaats. Het Pizzaca ensemble Officina Zoe’ gaf een concert met de Malinese talking drumspeler Baba Sissoko, zangeres Mamani Keita en Guinese percussionist Soutakhata Dioubata.
Twee totaal verschillende culturen en muzikale stijlen, al zijn er wel wat overeenkomsten die wellicht niet direct in het oog (oor?) springen. Zo is de muziek van de Afrikaanse griots sterk verhalend en percussief. Precies twee zaken die bij de Pizzaca Taranta eveneens centraal staan. Deze opzwepende muziek, afkomstig uit het schiereiland Salento, wordt grotendeels bepaald door het virtuoze tamboerijngebruik en het wat schreeuwerig zingen.
Verdere instrumentatie is schaars en beperkt zich bij Officina Zoe’ tot accordeon, gitaar, mandola of viool, en sporadisch een fluit. Maar smeed je met twee verschillende muzikale disciplines een eenheid? Soms lukt dat, andere keren wordt er krampachtig gezocht. Een fraai voorbeeld van het eerste, een geslaagde poging, is het lange Lu rusciu de lu mare, een Italiaanse traditional die gaandeweg steeds meer op een Malinese griotballade gaat lijken. Ook de afwisselende zang in het Italiaans en een van de Afrikaanse talen draagt aan de integratie bij. Geforceerd klinkt het bijvoorbeeld als de talking drum met de karakteristieke snelle roffels intermezzi tussen de strakke tamboerijnritmes perst. En niet altijd uitkomt…
In bepaalde nummers is nauwelijks sprake van een cross-over, maar is de uitvoering sterk karakteristiek, zoals Pizzica Tarantata of het daarna volgende Malinese lied Tele. De Midden-Italiaanse dansmuziek is vooral opzwepend, hallucinerend en je moet dan ook geen loepzuivere tonen verwachten. Hier en daar klinkt de samenzang of het samenspel niet altijd even zuiver, of staat een instrument niet in toon. Een voorbeeld waarin alle registers worden opengetrokken is het tien minuten durende slotnummer Culli Suspiri.
De zwarte Taranta is een deels geslaagd project, maar de muziek blijft gewoon lekker.

 

 

Scroll naar boven