Sylvain Barou
(Aremorica)
Waar Sylvain Barou de tijd vandaan haalt… Actief in groepen als Guidewires, een trio met Donal Lunny & Padraig Rynne, gastbijdragen bij en gastopnamen op vele albums en dan ook nog een eigen groep samenstellen. De opnamen voor het debuutalbum van de Bretonse fluitist en uillean pipe speler duurde dan ook 6 jaar. Maar dan heb je ook wat. In basis is daar altijd de (eigen) Bretonse muziek. Maar er zijn even goed invloeden van de Ierse en overige Keltische muziek. En de Oriëntaalse, Balkan en Zuidoost Europese muziek. Fraai voorbeeld hoe dit alles in één smeltkroes wordt gestopt en als één geheel naar boven komt is Horos. De titel doet al vermoeden dat hier Balkaninvloeden te verwachten zijn, maar het nummer begint met Indiase percussieritmes, gaat over in de bekende ongelijke ritmes van de Horo. En dan ineens hoor je de lyra van Stelios Petrakis. En tussendoor klinken de echo’s van een Bretonse dans. Esfahan en Shah Koko Jaan zijn twee andere composities waarin Oosterse of oriëntaalse structuren doorklinken. Ze doen geen afbreuk af aan de sfeer, integendeel zelfs. Of wat te denken van het spacy intro Margeretig, dat met een heerlijke tabla ondersteuning overgaat in een ‘gewone’ Ton double plinn. Met een lekkere vervormde gitaarsolo.Even verrassend is Melodie kozh, gespeeld met biniou Kozh, bombarde, gitaar en percussie en deip donkere dwarsfluit tonen. Als een onheilspellende soundtrack bij een duistere film… Uiteraard vervult Barou de hoofdrol op dit album, maar zijn vele begeleiders/gastmuzikanten mogen we niet onvermeld laten. Om er een paar te noemen: Donal Lunny, Gilles le Bigot, Alain Genty, Jacques Pellen, Ed Boyd, John McSherry, John Doyle, Liz Carrol, Stelios Petrakis, Hamid Khabbazi, Youenn le Bihan. Dan weet u in welke categorie Sylvain Barou thuis hoort. Horse categorie…met een volledig instrumentaal album dat geen moment verveelt, bol staat van de kwaliteit, afwisselend is met toch een knappe eenheid. Zo hoort een album met eclectische muziek te klinken!
