’t Eyfolk, Belsele (Belgie), 25 en 26 juni 2005
’t Ey is een onafhankelijk kunstencentrum in het Vlaamse Belsele, net over de grens bij Hulst. Tien maanden per jaar worden er de meest fantastische concerten georganiseerd. De sabbatsperiode van twee zomermaanden wordt steevast ingeluid met een minifestivalletje.
Gedurende de tien concertmaanden wordt gebruik gemaakt van een heuse concertzaal in de voormalige basisschool. De ruimte is niet groot, maar grootheidswaanzin is een woord dat niet voorkomt in het vocabulaire van de Belsele muziek- en kunstorganisatoren. Kleinschaligheid (in de betekenis van eerlijk en direct, en niet die van minderwaardig) is kenmerkend. Toch komen juist de ‘grote’ namen met plezier naar Belsele. Een keer per jaar pakt men het wat grootser aan met een festivalletje ter afsluiting van het seizoen. Dat vindt plaats op de binnenplaats achter ’t Ey. Dit jaar had men op zaterdag een heuse cd-presentatie van Twalseree. Op zondag waren er een drietal concerten. Kieran Fahy (ex-Shantalla, tegenwoordig Valerio) en Tom Togher brachten op viool en accordeon een set Ierse instrumentals ten gehore. Bekend repertoire, maar het publiek liep er nog niet echt warm voor. Les M�otrolls daarentegen trakteerde de aanwezigen op een verrassende set jazzfolk. Met als instrumentarium banjo, drums, bass en saxofoon wist dit kwartet te boeien met een knappe mix van bluegrass, Ierse en Keltische folk en jazz voorzien van inventieve arrangementen. Comas, het Vlaams/Amerikaans/Iers/Bretonse kwartet trok de meeste aandacht. Comas (Gaelic voor kracht) doet zijn naam eer aan. Het viertal speelt powerfolk van de bovenste plank: snel, gedreven, fysiek en energiek. In tegenstelling tot eerdere concerten waren er nu wel voldoende rustpunten ingebouwd, waardoor de ADHD-ers onder ons even rustig adem konden halen. De voorstelling werd evenwichtig opgebouwd. Ter afwisseling van het instrumentale gedeelte had men Daithi Rua als gastzanger uitgenodigd. Hij liet onder meer een schitterende versie van The Lakes of Pontchartrain horen, een van de mooiste uitvoeringen die ik ken. Zijn stem heeft enerzijds iets van Christy Moore en anderzijds heeft zijn presentatie iets van Luka Bloom. Voorwaar een zeer welkome aanvulling. Meer over Philippe Masure (gitaar, cister), Sylvain Barou (fluiten), Aidan Burke (fiddle) en Jackie Moran (percussie) lees je in een van de volgende uitgaven van New Folk Sounds.
datum: 25&26 juni 2005
