 |
Elements
(Greentrax CDTRAX373)
Elements is de derde cd van het Schotse vijftal. De New York Times noemde ze ‘de beste schotse folkband van de afgelopen 20 jaar’. En daarbij zitten heel dicht bij de waarheid!. Was het debuut nog goed, opvolger Stem the tide uitstekend, op Elements is de formatie nog verder gegroeid. De sound is direct herkenbaar: staccato gitaar en bouzoukispel, subtiel maar stuwende bodhran percussie en twee top-solisten op viool en fluit.
Op Elements speelt Mike Vass (fiddle) nog mee, maar tijdens de opnamen verliet hij de formatie en is inmiddels vervangen door Shannon Quinn. Ondanks een typische Schotse klank kun je The Paul McKenna Band niet stereotype noemen. Zo staan songs meer op de voorgrond dan tunes en die songs zijn ijzersterk. Teksten die er toe doen, meer over het sociaal maatschappelijke gaan dan over lot en liefde, al zijn die niet uit te sluiten. De arrangementen zijn transparant. Gelukkig wordt niet alles dood getimmerd, maar is er juist vaak veel ‘leegte’, of beter spanning. Dat maakt de songs bijzonder aantrekkelijk en het dwingt je als het ware om schouderschokkend, heupwiegend te luisteren naar de inhoud. En die stem van McKenna, met wel typische Schotse uitspraak, laat je niet los. Paul McKenna c.s. weten ondanks dat een enorme drive in de melodieën aan te brengen. Ongemerkt wordt zo een slowballad gelardeerd met de energie van een rocksong en is er nergens sprake van wegdommelen, zwijmelen of melodrama. Opener Lonely man trekt je gelijk al in de juiste stemming. Mickey Dam vind ik één van de sterkste songs op de cd. De uitvoering van Nic Jones’ Ruins by the shore behoort tot mijn absolute favorieten. Uitermate fraaie, open akkoorden, subtiele begeleiding (tenorgitaar, mandoline, een plukkende viool?) en prima meerstemmige zang maken dit nummer tot een waar genot. Mother Nature is een sterk staaltje productiewerk, waarbij door effectieve en efficiënte inzet van geluidseffecten dramatiek wordt toegevoegd in het refrein. Zo behoort een goede productie te zijn! Michael Hayes is dan weer zo’n verhalende ballad met heerlijke, korte instrumentale intermezzi tussen de coupletten. Ook dit nummer verdrinkt in arrangeerkunst. Luister nog even naar de fantastische opzwepende riff door bodhranspeler Ewan Baird in het wat countryachtige Take your time, dat door de fraaie invoegingen door gast Jarleth Henderson op uillean pipes toch typisch Keltisch klinkt. En hoe Schotse country klinkt hoor je in de heerlijk subtiele bonus No ash will burn.
