Tim van Eyken – Stiffs lovers holymen thieves


Stiffs lovers holymen thieves
Luisteren
(Topic Records TSCD565 / Central Distr.)

Tim van Eyken kwam ooit boven het maaiveld uit door zijn overweldigende debuut dat destijds door Andy Cutting geproduceerd werd. New boots liet een veelbelovende trekharmonicaspeler uit de Cutting-school horen, maar ook een opmerkelijke zanger van wie het stemgebruik al van begin af aan werd vergeleken met dat van Martin Carthy.
Na wat omzwervingen is het dan ook niet vreemd dat Van Eyken trekharmonicaspeler Saul Rose mocht vervangen bij Waterson:Carthy. Dat betekende een stijlomslag voor Van Eyken, want hij begon toch meer de trekjes te vertonen van de in Robin Hoods Bay wonende familie. In het hol van de leeuw nam hij dit soloalbum op. Het smokkelaarsstadje diende als achtergrond voor dit macabere album waarop heel bijzondere laden opgetrokken worden. Aan zijn rechterzijde heeft hij gitarist en studiotechnicus Oliver Knight en aan de andere hand heeft hij fiddler/zangeres Nancy Kerr. Kerr zorgt voor de mooie streken en zingt ook solovocalen. Knight laat zijn eigenzinnige gitaarinvullingen horen en maakt de boel spannend met allerhande effecten. Op contrabas en elektrische bas horen we Colin Fletcher. De ritmische ondersteuning op drums en percussie komt van Pete Flood.
In tegenstelling tot voorgaande albums horen we Van Eyken relatief weinig op de trekharmonica’s. Hij houdt zich voornamelijk bezig met de zang en de gitaar. Maar als hij de trekharmonica van stal haalt, dan gaat het ook om degelijk ingepaste muziekjes. De productie van Oliver Knight is ongekend. Hij heeft er een heel bijzondere cd van gemaakt. Opvallende arrangementen zijn gegeven aan onder andere Barleycorn, Fisherman, Gypsy maid en Babes in the Wood. In Worcester City horen we een jonge Martin Carthy, want inderdaad lijkt de vocale aanpak van Tim van Eyken op die van de grootmeester. Op dit album wordt opzwepende muziek vol details afgewisseld met ingetogen momenten. Een lang uitgesponnen versie van Twelve joys of Mary maakt een einde aan de cd. Het hoempa gehalte is groot, maar de overtuiging waarmee dit nummer wordt neergezet is overweldigend. Van Eyken laat met dit soloalbum een andere, toch wel onverwachte kant van zichzelf zien.

Scroll naar boven