TRAD.IT FESTIVAL 2011

Voor de negende keer vond 2 april het festival Trad.it plaats in de Oosterpoort in Groningen. Op dit festival staat de Europese rootsmuziek centraal, met dit jaar vooral aandacht voor, in onze contreien, nog onbekend talent. Ondanks het ontbreken van een aansprekende topnaam leek het festival toch goed bezocht. Blijkbaar is de reputatie dusdanig sterk dat liefhebbers zich graag lieten verrassen door de vijf acts. In de foyer werd het publiek degelijk opgewarmd door de Bretonse formatie Ampouailh. Met hun lekker in het gehoor liggende (dans)muziek, waarin de traditionele elementen samenvloeiden met die uit de jazz, wist de groep al snel de dansers onder de bezoekers tevreden te stellen. In de kleine zaal was de aftrap voor het Italiaanse trekzaktrio Triotonico. Een trio met Ricardo Tesi en twee van zijn leerlingen die op hoogstaand niveau wisten te boeien. Prachtig om te zien hoe de maestro zijn twee leerlingen alle ruimte gaf, die deze dan ook gretig grepen. Het derde optreden kwam voor rekening van de Zweedse groep Lyy. Deze folk-popgroep moest duidelijk nog wennen aan het spelen op een buitenlands festival, de presentatie was wat giechelig en bijna aandoenlijk. Muzikaal gezien valt er voor deze groep nog een hoop winst te behalen. De violiste was weinig overtuigend en in twee nummers zelfs uit de toon. Ook de nyckelharpaspeler deed zijn best, maar de arrangementen waren dusdanig dat het instrument amper tot zijn recht kon komen. Van topkwaliteit was zangeres Emma Björling die met een loepzuivere stem de muzikanten op alle fronten overklaste.

Na dit aardige Zweedse uurtje kwam in de grote zaal het Janusz Prusinowski Trio het podium op. Ondanks dat deze Poolse band nog steeds trio heet is het inmiddels een kwartet. De minder toegankelijke Poolse traditionele muziek met zijn, voor de westerse oren, complexe ritmes en melodieën had beter tot zijn recht gekomen in de afgesloten kleine zaal. Ondanks dat, wist de groep toch het grootste gedeelte van het publiek te boeien. Voor mij was dit optreden het hoogtepunt van de avond. Prusinowski zijn zang en virtuoze vioolspel waren indrukwekkend en de gedreven manier waarop de muzikanten de liefde voor de muziek uitdroegen zorgde voor een intens optreden. Zelfs voor de slotact, de drie violisten van de Ierse formatie Fidíl, bleef nog een groot deel van het publiek tot ver na middernacht in de Oosterpoort aanwezig. De drie jongemannen en hun violen werden met hun uitstekende spel, bekende melodieën en sterke podiumpresentatie de lievelingetjes van de avond. Terugkijkend op de hele avond heb ik bewondering voor het lef van de programmering van dit festival. De muziek was allesbehalve gericht op het grote publiek en ondanks het missen van een echte uitschieter waren er momenten dat ik heb genoten van het bijzondere aanbod.

Scroll naar boven