 |
Mon pays
(Six Degrees /Coast)
Ook Vieux Farka Touré kon niet om de situatie in Mali heen. Zijn Mon pays is een eerbetoon aan het land Mali en zijn inwoners. Je zou dat een politiek album kunnen noemen. Farke Touré steekt zijn ongenoegen over de misstanden en verdeeldheid in zijn Mali ook tijdens interviews niet onder stoelen of banken. ‘Mali is geen land van stammen noch van extremisten, maar behoort aan al haar inwoners toe’ is vrij vertaald zijn stelling. Zelf gematigd moslim keert hij zich tegen de fanatiekelingen die alleen uit zijn op eigen macht en zeggenschap. Maar de gitarist maakt ook een muzikaal statement. Als – letterlijk en figuurlijk – de troonopvolger van Ali Farka Touré en diens Afrikaanse blues op de elektrische gitaar, ontbreekt het gekende, door effectapparatuur vervormde gitaargeluid niet. Maar op Mon pays kiest hij tevens bewust voor een akoestische benadering. Terug naar de roots betekent een onvermijdelijke samenwerking met het gekende instrument uit West Afrika, de kora. Die wordt op Mon pays bespeeld door Sidiki Diabaté, alweer een beroemde zoon van…
Het instrumentale Doni Doni behoort tot de hoogtepunten van het album. Behalve de genoemde twee instrumenten is er uiteraard een rijk arsenaal aan percussie-instrumenten. We kunnen op ons digitale en zonder info toegestuurd recensie-exemplaar niet ontwaren wie de andere gastmuzikanten zijn. Behalve dan in de slottrack, waar de Israëlische pianist Idan Raichel de toetsen beroert. Het is één van de meest emotionele tracks: intens gezongen, krachtig gespeeld en met een dynamische opbouw. Vieux Farka Touré neemt zijn verantwoordelijkheid en doet dat met een indringend album.
