Willem Vermandere – 14-18 En Wat Nu?

1_14-18-coverDat de Groote Oorlog van honderd jaar geleden in alle mogelijke vormen herdacht werd, wordt en nog zal worden, spreekt voor zich. Dat Willem Vermandere hierin een eigen plaats zou innemen was vanzelfsprekend. Hoeveel heeft Willem hierover al niet verteld en gezongen?

 

Vanaf het najaar 2014 gaf Vermandere meerdere recitals met liederen en verhalen die hij rond deze oorlog samenbracht. Voor deze reeks optredens werd hij niet alleen begeleid door zijn vaste muzikanten Freddy Desmedt, Pol Depoorter en Bart Caron, maar ook door een strijkkwartet dat voor die gelegenheid werd samengesteld door Wiet Van de Leest (herinner je RUM). Van de Leest arrangeerde en speelde viool, net als Aurélie Dorzée en Natalie Glas. Claudine Steenackers bestreek de cello.

Uit de opnames van dat programma, misschien wel het aangrijpendste dat ik van Willem Vermandere zag, werd een cd samengesteld. Vermandere ‘live’ is op zich al iets bijzonders door de verhalen waarmee hij zijn liederen inleidt. Ook in deze 14-18 dus. En de inbreng van het ‘Talbotstrijkkwartet’, zo werd het genoemd, maakt deze Vermandere-cd nog meer bijzonder. Ruim een uur en een kwart laat deze schijf liederen en vertellingen horen die met oorlog te maken hebben. Je kan ongetwijfeld veel titels van Vermandere zelf invullen, want ze zijn tot het Vlaams chansonpatrimonium gaan behoren: Duits Kerkhof, Duizend soldaten, De Vluchteling, Vladslo. Uit zijn laatste studio-cd ook Moslims natuurlijk.
Het programma vangt aan met een mooie instrumentale inleiding op De Schepping, een verhaal op rijm. De liederen worden enkele keren afgewisseld met een instrumentaal nummer, onder meer In ’t Heuvelland en Fluitje Perluitje, of met een vertelling.
Bijzonder en erg aangrijpend is het verhaal over de familie van Captain Frith die op zoek is naar diens graf op het kerkhof van Steenkerke, het dorp waar Vermandere woont. Een stukje Uit Steuvels’ Oorlogsdagboek vertelt ook over de toestanden in die Groote Oorlog. En het zou Vermandere niet zijn als humor zou ontbreken. Het stuk Oorlogsjargon is een aaneenschakeling van leuke volkstaal uit die oorlogstijd. Ik verklap u enkel dat in die Westhoek de telefoon een ‘verreklapper’ werd genoemd. Op de cd hoor je nog tientallen andere bijzondere woorden en uitdrukkingen.
Er was al een cd van Vermandere rond zijn oorlogsliederen, maar deze recente met live-opnames is een niet te missen schijf. Zelfs voor wie al lange tijd van Vermandere houdt, houdt ze nog verrassingen in.

Scroll naar boven