 |
Liefde is niks
(Wild Boar Music WBM 21122)
Nog nooit een lied van Wim Toucour op de radio gehoord? Ik ook niet. En dat verbaast me, want die eerste cd van deze Vlaamse zanger loont echt de moeite. Zeker voor wie enige zin voor humor heeft. Toucour is de artiestennaam voor Wim Van Caelenbergh. De man heeft al wat parcours afgelegd en werd al meerdere malen opgemerkt en bekroond. In 2010 won hij de Belgisch-Nederlandse Kleinkunstcup en in 2011 haalde hij de finale van de Nekka-wedstrijd. Hetzelfde jaar werd hij laureaat van de Dag van Muziekmozaïek op de Gentse Feesten. Nu kunnen we Toucour en zijn muzikanten beluisteren op cd. De twaalf liedjes die hij zingt zijn verrassend, speels en erg gevarieerd. Vanaf het eerste lied trok hij mijn volle aandacht. Hoe leuk was het om die aaneenschakeling van klanken in E ko no mi, i ka ni me als woorden te herkennen en er een leuke aanklacht van het kapitalisme en zijn bankcrisis in te herkennen. Een titel als Een beetje Tourette laat hem toe ook wat buiten de lijntjes te kleuren. Ondanks de titel Liefde is niks, zijn er toch enkele originele liefdesliedjes te horen. Ze klinken duidelijk anders dan de vele doorsnee liefdesliedjes. Voor de muziek wordt uit erg verschillende muzikale vaatjes getapt. Klinkt het ene lied eerder als een ballade, een ander (zoals Konfituur) klinkt erg swingend met Hans Mortelmans als gast-gitarist. Schaf Brussel af geeft in een beste cabaretstijl een eenvoudige oplossing voor het dagelijks fileprobleem. En in Ambras denk je een Latijns-Amerikaanse band te horen. Met het accent van een Nederlands sprekende ingeweken Marokkaan zingt hij Al qarya. Het is een leuke parafrase van Het dorp dat Wim Sonneveld zong op muziek van Jean Ferrat. Het slotnummer, Zonder woorden, is een lied van de Welshe zanger Karl Wallinger dat destijds door Bart Peeters in het Nederlands werd vertaald en gezongen.
Je kan helaas niet op de radio rekenen om deze mooie liedjes te horen. Die cd kopen biedt de enige uitweg.
