 |
http://www.youtube.com/watch?v=V77BOQbvT1k |
Chansons pour la fin d’un jour
(Home records 4446077)
Ik kan me niet voorstellen dat ik de violist/componist Wouter Vandenabeele nog moet introduceren bij het publiek van dit blad. Zijn indrukwekkende discografie is vol hoogtepunten en elke keer verbaas ik me er weer over hoe hij een van de weinige artiesten is die het lukt om keer op keer me te verpletteren met zijn prachtige muziek. Op deze nieuwste cd speelt hij samen met een van mijn andere Belgische favorieten, Joris Vanvinckenroye. En Saz en tanbûrspeler Emre Gültekin en duduk en mey bespeler Ertan Tekin. Op indrukwekkende wijze weten de vier muzikanten hun eigen stijl en de verschillende culturen doordringend met elkaar te verweven. Het is muziek vanuit de stilte, intiem, soms aangrijpend, maar altijd van de hoogste kwaliteit. De viool van Vandenabeele heeft zo een mooi, expressief geluid en wordt sterk aangevuld door het klaterende geluid van de saz en de wat mystieke sfeer van de duduk. En om het geheel te volmaken snijdt Vanvinckenroye dwars door mijn lijf met zijn volle, creatieve basspel. Kortom een fabelachtige plaat die nu al niet meer weg te denken is uit mijn collectie.
