Mysterie als voordeel
De Vlaamse vernieuwer van het kleinkunstgenre Yevgueni heeft met Welkenraedt zijn vierde cd uitgebracht. Het blijkt het sterkste werk tot nu toe te zijn van zanger/liedschrijver Klaas Delrue en zijn vier kompanen. De cd werd geproduceerd door Stef Kamil Carlens (dEUS, Zita Swoon), die er zijn stempel op zette. Onderdeel van de promotie van de nieuwe cd waren een viertal ‘kotconcerten’ (huiskameroptredens) in de twee belangrijkste Belgische studentensteden. Dat geeft aan waar Yevgueni voor een belangrijk deel zijn aanhang vindt. Klaas Delrue licht toe.
Waar staat Welkenraedt voor?
Welkenraedt is een gemeente in de Oostkantons, het Duitstalige deel van België. Het is vooral een zeer bekende treinbestemming op de lijn Oostende – Eupen. De gemeente zelf stelt weinig of niks voor, maar wordt wel tientallen keren per dag omgeroepen in de grote Vlaamse stations zoals Oostende, Brugge, Gent, Leuven, enzovoorts. Het verhaal wil dat mensen die in slaap vallen op deze drukke spoorlijn niet zelden wakker worden in Welkenraedt. Dat gevoel van ‘op de verkeerde bestemming zijn’ of ‘per ongeluk ergens terecht komen’ leent zich natuurlijk perfect voor een song. Afhankelijk van hoe je in het leven staat kan je deze vergissing of dit toeval als een vervelende tegenvaller, of juist als een leuke verrassing of een spannende uitdaging beschouwen. Dit thema, namelijk dat je de manier waarop je in het leven staat ook zelf voor een groot stuk in de hand hebt, is een beetje het thema van de plaat geworden. Het zit bijvoorbeeld ook in de nummers Propere ruiten en Elisa.
Welkenraedt kent meer ruwe randjes dan de voorgaande cd’s.
Dat is eigenlijk een zeer bewuste keuze, of toch iets waar we al een tijd mee bezig zijn. Maar het moet ook passen bij de songs, de songs moeten er beter van worden. Het is geen doel op zich. De songs zijn denk ik de voornaamste reden waarom het nu wel gelukt is, en bij vorige cd’s iets minder. Het was toen ook al iets wat we regelmatig probeerden, en het is ook niet zo dat er op de vorige platen geen ruwe kantjes te horen zijn, maar blijkbaar is dat nu opvallend meer of beter geslaagd. Ik denk dat we op vorige cd’s aan het einde van de rit overwegend songs overhielden die beter tot hun recht kwamen in een ander jasje. Dat we op hetzelfde moment ook met een andere producer hebben gewerkt heeft dat effect versterkt. Want het is natuurlijk ook zo dat de ene producer voor andere jasjes kiest dan de andere.
De teksten klinken volwassener. Een kwestie van ouder worden, of heb je het op een andere manier aangepakt?
Vooral een kwestie van ouder worden denk ik. Ik kies ervoor om mijn persoonlijke evolutie als mens ook te laten doorschemeren in mijn teksten en mijn muziek. Het feit dat dat ook aanslaat heeft er volgens mij mee te maken dat je op die manier een beetje de stem van een generatie, of toch een deel ervan, vertolkt. Je schrijft natuurlijk nooit honderd procent autobiografisch – dat zou trouwens veel minder interessant zijn ;-) – maar mensen voelen wel dat een student andere besognes heeft dan een werkende mens, of een artiest die voor het eerst op eigen benen staat en zijn dagen helemaal op eigen kracht zin en invulling moet geven. Met de praktische aanpak heeft het weinig te maken, behalve misschien het feit dat deze songs op een kortere periode bij elkaar geschreven zijn en dus iets meer in het hier en nu leven. Op de vorige cd’s kon ik altijd nog wel teruggrijpen naar liedjes die ik vroeger geschreven had. Die voorraad raakt stilaan op en dat is misschien juist goed als ik de reacties in Vlaanderen hoor of lees. Hier vindt men de teksten in het algemeen inderdaad ook beter of volwassener.
Ik denk dat er bij Yevgueni zowel tekstueel als muzikaal sprake is van een soort ‘growing up in public’. We vonden en vinden onze vorige albums stuk voor stuk de moeite waard en op het moment zelf ook altijd de beste tot dan toe en dus beter dan de vorige. Dat vonden onze fans en een groot stuk van de buitenwereld gelukkig ook. Maar achteraf waren er ook altijd weer vrij snel dingen die we de volgende keer anders of beter wilden doen. Bij Welkenraedt hebben we dat gevoel veel minder of nog niet. Maar daar zitten net de groeimarges natuurlijk. Tot nog toe hebben we die groeimarge dus wel altijd zelf weten te vinden. Dat lijkt evident, maar dat is het niet. Er zijn ook groepen of artiesten die volgens zichzelf of volgens de buitenwereld hun meesterwerk al als debuutalbum hebben gemaakt. Ik vind groeimarges comfortabeler dan het gevoel dat je aan je plafond zit.
Welke invloed heeft Stef Kamil Carlens gehad op Welkenraedt?
Dat is moeilijk in woorden te vatten. Hij heeft in elk geval heel intensief meegewerkt aan het album, in elke fase van het proces. Zowel repetities, als opnames, als overdubs, als mixing en mastering. Dat wil vooral zeggen dat we in elk van deze fases een extra mening hadden van iemand die buiten de groep staat en ook zelf niet aan het spelen of zingen is op dat moment. Dat is denk ik heel belangrijk voor een groep die al zo lang bestaat in dezelfde bezetting. Bovendien hanteert Stef Kamil een communicatiestijl die zeer goed werkt bij ons. Een perfect evenwicht tussen bevestigen, maar ook in vraag stellen en heel eerlijk en kritisch durven zijn. Je moet als muzikant op je gemak zijn bij iemand voor je je ziel blootlegt. Het beste van jezelf geven is voor een artiest hetzelfde als je ziel blootleggen. Stef Kamil heeft dat heel goed begrepen.
Hoe waren de kotconcerten in Leuven en Gent?
Die zijn heel goed meegevallen. Het was voor ons ook een heel goede, en een allereerste test om te zien of onze nummers ook akoestisch overeind zouden blijven. Dat bleek gelukkig wel het geval. Studenten zijn een heel belangrijk deel van ons publiek. We wilden dit eigenlijk al langer doen, dus toen we een promo-actie moesten bedenken voor de release van Welkenraedt was het vrij snel beslist. Studenten zijn belangrijk voor ons omdat we als groep zelf ontstaan zijn in het studentenmilieu. We worden door sommigen ook als eeuwige student of adolescent bestempeld, en we vinden dat dan nog een compliment ook. Maar het is ook een manier om te weten dat je toekomst hebt als groep. Zo lang je een deel van de studenten kan bereiken met je muziek, weet je dat je muziek weer een nieuwe generatie heeft overleefd.
Is er een apart plan om Nederland te interesseren voor Welkenraedt?
Vanwege de drukte die bij zo’n release komt kijken, komen onze cd’s altijd een tijd later uit in Nederland dan in Vlaanderen. De release van Welkenraedt in Nederland is nu voorlopig gepland voor het najaar. Dat geeft ons nog wat tijd om hierover na te denken. We hadden even gevreesd of gedacht dat we de tekst van de titeltrack en dus ook de albumtitel zouden moeten aanpassen aan een Nederlandse context, maar bij nader inzien gaan we dat toch niet doen, denk ik. Welkenraedt is gewoon een heel sterk woord en draagt ook een zeker mysterie in zich. Uit ervaring met onze groepsnaam weten we dat zo’n mysterieuze titel ook voordelen heeft. Voor de rest zullen de Nederlanders zelf wel een treinverbinding bedenken waarop dit van toepassing zou kunnen zijn. Daarnaast is het misschien een goed plan om ook in Nederland kotconcertjes te geven. We zien dat zeker zitten, als het moet honderd, tot we ook daar voldoende studenten gecharmeerd hebben. Uitnodigingen zijn welkom!
