Zaterdag 11 juni was de aftrap van de 27ste Music Meeting in het prachtige park Brakkenstein in Nijmegen. Was het festival de afgelopen jaren zonovergoten, de start van deze editie begon met hoosbuien, donder en bliksem. Toch kon dit het publiek er niet van weerhouden om de grote tent goed te vullen voor het openingsconcert van zangeres Dobet Gnahoré en haar band. Met een uitgekiende show van rock, roots, funk en dans wist Gnahoré met speels gemak het publiek voor zich te winnen. Haar krachtige stem dringt tot diep in je lijf binnen en haar expressieve dans is een uitstekende mengeling van traditie en moderne bewegingen die naadloos passen bij de muziek. Niet alleen Gnahoré schitterde op het podium. Gitarist, tevens echtgenoot, Colin Laroche de Féline verbluft met sprankelend spel en drummer Boris Tchango laat de zaal regelmatig op en neer bewegen met zowel afrobeat als ska, rock, dance en aanverwante stijlen. Swingend is het gastoptreden van de Gangbé Brass Band en na een dampende afsluiting kan geconcludeerd worden dat de Music Meeting met dit openingsconcert de regen heeft doen vergeten en het festival ijzersterk opent.
Op het moment dat het openingconcert is afgelopen en de presentator zegt dat het toch echt droog is reageren de weergoden hierop door het water met bakken uit de hemel te laten komen. Zodra deze zondvloed echt voorbij is, kan ik nog een glimp opvangen van het Project Roemenen. Ze spelen hun eerlijke straatmuziekspel voor een nagenoeg leeg en drassig veldje. Zelfs als de presentator zegt dat de mensen echt dichterbij mogen komen blijft het onverdiend rustig voor het kleine intropodium. De grote tent is voor het concert van de gitarist Lionel Loueke uit Benin een stuk beter gevuld. Samen met drie Nederlandse jazzmuzikanten weet Loueke me geen moment te boeien. Deze gekunstelde muziek, die ook nog eens nadrukkelijk van papier wordt gespeeld, is bijna slaapverwekkend en de timide uitstraling van de muzikanten maken het optreden er niet interessanter op. Het lukt Loueke niet om te overtuigen, zijn fenomenale gitaarspel valt weg in de matige composities en het niet altijd goed op elkaar afgestemde samenspel. Na Loueke doet gitarist Gary Lucas nog zijn best en weet hij ook echt wel te boeien met zijn uitstekende gitaarspel, maar ik ben duidelijk geen liefhebber van de Chinese soft jazz-pop die het grootste deel van het concert beslaat. Eigenlijk duurt het tot na elven voor ik weer echt gepakt wordt door de muziek. Na een lekkere warming-up door La fanfare du Belgistan, is het de beurt aan de gelegenheidsformatie Hazmat Modine met de Gangbé Brass Band.
Foto: Hazmat Modine
De muzikanten uit Benin starten het optreden met een aardige, maar wat tamme set. Ze worden in enthousiasme en creativiteit overtroffen door de Amerikanen van Hazmat Modine die blues, country en folk voorzien van een aanstekelijk brass sound. Fijn dat deze zaterdag, die zo indrukwekkend begon toch ook nog sprankelend eindigt.