3Hattrio – Lord Of The Dessert

Lord of the desert
(Okedokee Records, www.3hattrio.com)

3Hattrio produceert met Lord Of The Desert het vierde album. Het trio bestaat uit twee oudere heren en een jonge veelbelovende violist, die elkaar toevallig troffen tijdens een sessie op een feest. Het drietal maakt desert music, woestijnmuziek die ergens doet denken aan het kleurrijke repertoire van Ry Cooder, en aan de weidse muziek van Calexico, en ook wel bij vlagen in de buurt komt van het album Folklore van 16 Horsepower.
Hall Cannon (banjo, gitaar, vocals), Greg Istock (contrabas, foot percussie, vocals) en de jonge violist Eli Wrankle wonen aan de rand van Zion Nation Park (Utah) en laten zich inspireren door de rijke natuur van de uitgestrekte landschappen naast de poëzie uit eeuwenoude tradities en het moderne leven. Eerder verschenen de albums Year OneDark Desert Night en Solitaire, waarmee 3Hattrio een solide en een zeer unieke muziekvorm heeft neergezet, die ruikt naar de uitgestrekte droge vlaktes van de woestijn. Invloeden van country, folk en blues komen samen in rijke klanken waarin elektronische effecten op de instrumenten niet worden geschuwd. Het weemoedige vioolspel grijpt de luisteraar regelmatig bij de keel, om vervolgens weer terug te gaan naar de horizon van het dorre en droge landschap. De repeterende banjoklanken klinken mysterieus, en houden onopgemerkt je aandacht vast.
De eigenzinnige composities kennen regelmatig tekstherhalingen, alsof het drietal de luisteraar wil bekeren. Wastelands of yesterday is duidelijk vanuit een traditioneel idioom geschreven, en is daarmee het meest toegankelijke lied. Het spookachtige karakter van een aantal van de composities, en de accenten in de uitspraak van het Amerikaans zetten een ongemakkelijke sfeer neer, iets dat het drietal heel knap in de hand heeft. De luisteraar wordt in de houdgreep gehouden en gedwongen om te luisteren naar een sound met een oerkarakter dat je eigenlijk niet meer los laat. 3Hattrio is duidelijk een monopoly, het geluid is zo uniek en eigen dat er maar één band kan zijn die zo’n sfeer neerzet. Alsof je wordt gebeten door een ratelslang onder de brandende zon, liggend in het hete zand…

 

Scroll naar boven