 |
Driven by a dream, Live at Crossroads & Live labor
(Blue Rose BLUCD0587)
Live at Crossroads
(Crossroads, www.advanderveen.com)
Live labor
(Blue Rose BLUEDP0615)
Ad Vanderveen is alleen al retro vanwege het uitbrengen van wel drie albums in krap een jaar tijd. Eind zestiger en begin zeventiger jaren van de vorige eeuw was dit gemeengoed. Tegenwoordig wacht je minstens drie jaar met een opvolger. Verder is Vanderveen uiterst up to date: met zijn muziek, met zijn songs. Sterker, hij is wars van hypes en trends en doet al heel lang zijn eigen ding. Heerlijk dwars en toch niet controversieel. Het maakt Vanderveen, – met Canadese roots weliswaar – tot Nederlands beste singer/songwriter. En daar kan geen gelikt tv programma verandering in brengen. Driven by a dream is de Bussumers recentste studioproject. Opgenomen in de beroemde Rockfield studios in Wales, met de even legendarische Matt Butler als producent, is dit wellicht Vanderveens beste album ooit. Hij overtreft opnieuw zichzelf, maar dat zeg ik waarschijnlijk bij zijn volgende en het daaropvolgende album opnieuw. Driven by a dream valt vooral op door de afwisseling. Van een echte countrysong, tot folky liedjes, stevige Americana en pure blues. Het blijft en blijkt allemaal even prachtig, overtuigd een aansprekend. Vanderveen kan dat, want zijn stijl is desondanks herkenbaar. Wel klinkt het album en zijn de teksten optimistischer dan voorheen. Geen uitingen van zelfkwelling of persoonlijk leed, maar het zoeken naar en uitvoeren van oplossingen, en het uiten van verlangens. Niet bij de pakken neerzitten, aanpakken, doorpakken en vooral proberen je dromen te realiseren is het devies. Het leidt tot fraaie staaltjes poëzie, woordspelingen, maar ook directe teksten. Fraai voorbeeld is de slotzin uit het refrein van Rest in piece: How to rest in piece before you die. Het is een van de vele hoogtepunten van het album. De nummers blijven hangen, rijpen bij herhaalde beluistering en ongemerkt zing je automatisch mee met de lekkere refreinen van de songs en vervolgens nodigen de aanstekelijke ritmen je uit om het hele album maar mee te brullen of te hummen. Naast de fraaie rustige ballads als Rest in Piece, So happy I could cry, Vicious circle is het album over het algemeen steviger dan de voorganger. Op een of andere manier wordt ik ditmaal meer aangetrokken door de steviger nummers als de titelsong, Wouldn’t that be a shame, Will and testament en Calm before the storm. Wellicht omdat Vanderveen zich liet bijstaan door een heuse backingband met drums, bass, hammond orgel en uiteraard Kersten de Ligny met de vertrouwde harmony vocals. Vanderveen nam alle gitaarpartijen voor zijn rekening, naast piano en mondharmonica.
Ooit noemde ik Ad Vanderveen ‘de muzikale Jekyll 
& Hyde’ vanwege de voortdurende dualiteit in zijn werk: enerzijds verstilde akoestische songs, anderzijds stevig rockende varianten met elektrisch gitaar. Dat gaf hij eens gestalte met de uitgave van een dubbel-cd Still Now: de ene schijf de liedjes in de huiskamermodus, op de andere cd dezelfde songs in de garagesetting.
Dit jaar bracht Vanderveen twee liveconcerten uit die de tegenstelling bevestigen in optima forma. Live at Crossroads werd opgenomen in Het Zwijnshoofd in Bergen op zoom voor het radioprogramma Crossroads. Ad Vanderveen geheel solo met gitaar, piano, harmonica. De opname herbergt een selectie songs uit het gehele oeuvre van de singer-songwriter, met de nadruk op songs uit Driven by a dream, het album dat net uit was rond die tijd. Het is mooi vergelijkingsmateriaal en het blijkt dat zelfs de meest stevige songs in een pure, naakte en kwetsbare uitvoering niet onder doen. Hoe Vanderveen ze ook brengt, de songs blijven als een huis staan. Dat duidt op een stevig, onverwoestbaar fundament. Met andere woorden: vakmanschap, kunde, klasse tot in de kleinste microvezels. Zelfs mijn favoriete Vanderveen song Cloud of Unknowing imponeert in de fragiele versie. Toch ben ik niet helemaal gelukkig met de uitgave. Met name is het storend dat introducties soms hinderlijk in en uit worden gefaded. En op een of andere manier is wel de kwaliteit van de songs gevangen, maar niet de sfeer die optredens van Vanderveen altijd uitstralen. Misschien heeft dat met de opname- of mixingtechniek te maken.
De tweede live cd pakt die livesfeer beter op. Live labor is een opname gemaakt op 31 maart 2013 in het Duitse Der Scheune-Wredenhagen. Ditmaal met complete band, het serieuze “hobbyproject” The O Neils met Roel Overduin (drums), Timon van Heerdt (gitaar), Martijn van Donk (bass) en Kersten de Ligny (zang, keyboard en percussie). Opnieuw veel nummers van Driven by a dream. Door de complete band refereren ze meer aan de studieversies. Vanderveen lijkt wat stemproblemen te hebben (verkoudheidje?), maar het is nergens storend. Het is de zanger die met de billen bloot gaat en glansrijk overwint. Live Labor is een cd om de volumeknop wat meer open te draaien en ook hier blijven de songs steenhard overeind. Hoe goed moet een rockmuzikant zijn om deze oprechte songs te evenaren? Echte fans van Vanderveen worden superblij van deze cd, met een heerlijke uitvoering van zijn meesterwerk Water under the brigde. Laat Well of wonder en uiteraard Soul power dan eveneens in lange uitgesponnen vorm op deze schijf staan en je bedenkt je geen moment. Alle drie maar aanschaffen!
