(Songsence music 20242)
Als we nu allemaal zouden opgroeien met liefde, samenleven in harmonie en vrede, met begrip voor je naasten maar ook voor vreemden. Verdraagzaamheid in plaats van haat… en zo zijn er nog wel meer thema’s die Ad Vanderveen aansnijdt op zijn nieuwste project Rise in love. Liefhebben is dus niet beperkt tot één persoon of tussen twee mensen, maar breder gezien. Vanderveen schrijft dan wel persoonlijke- of autobiografische songs, maar er zit altijd wel een algemene of veralgemeniserende boodschap achter.
Muzikaal is het album afwisselender dan de voorgaande albums. Pure Americana rock – Why wonder why – gaat vergezeld van akoestische ballads – Good life – en wat daar tussen zit: folk, country, pop. Fraai is ook het wat ongebruikelijke where does love belong gespeeld op piano, met subtiele klanken uit pedalsteel, elektrisch gitaar, mellotron en fraaie tweestemmige vocalen. Die hoor je ook op een ‘ouderwets’ duo-lied van Vanderveen en De Ligny. Zo verstild deze One more goodbye klinkt, des te freaky is het daaropvolgende Homesick met gestreken gitaarsnaren die voor de vervreemding zorgen.
De instrumentele invulling van de composities op Rise in love wordt verzorgd door uiteraard Vanderveen zelf (gitaren, piano, mondharmonica, mandola en zang) met eveneens uiteraard Kersten de Ligny (harmoniezang, percussie) en ondersteund door Jan Erik Hoeve (pedal steel, harmoniezang), Rene Kaay (mellotron), Michael Kay (drums en percussie) en Pete Fisher (bass), Per Hu zorgt hier en daar voor strings. Een schijfje om vaker te draaien.
