De Italiaanse ‘cantautore’, Gianmaria Testa, een bijzondere singer-songwriter heeft zijn gevecht met Magere Hein verloren.
Na een tournee, einde 2014, voelde de man zich erg vermoeid en zegde alle aangekondigde concerten af.
Een hersentumor heeft hem geveld.
Heel vaak zijn de cd’s van deze auteur en zanger, die artistiek op het niveau stond van zijn landgenoot Paolo Conte, in NewFolkSounds besproken. Met lof. We zullen deze innemende man die achter zijn rond brilletje een intelligente blik liet zien, herinneren als een erg poëtisch en sociaal geëngageerd artiest die zijn teksten op betoverende melodieën zette en zong.
Niet voor niets heeft de Noord-Brabantse troubadour Gerard van Maasakkers nummers van Testa vertaald en op zijn repertoire genomen. Testa’s Un aeroplano a vela werd bij van Maasakkers Zilveren vogel en het aangrijpende Dentro la tasca di un qualunque mattino werd Ik neem jou mee. 
Op zijn cd uit 2006 Da questa parte del mare (Aan deze kant van de zee) zingt Testa over migranten. Deze liederen zijn helaas vandaag, tien jaar later, van een nog pijnlijker actualiteit als toen. Op 30 maart is Gianmaria Testa zijn collega’s Brassens en Vian, die hij ook soms vertolkte, in de chansonhemel gaan vervoegen.
Over deze schrijver
Dries Delrue
Reeds als tiener werd ik geboeid door chanson en kleinkunst. Gaandeweg heeft deze interesse zich uitgebreid naar liederen in andere talen. Duitse chansonniers, zowel als Jiddische zangers en zangeressen en Latijns-Amerikaanse protestliederen konden mij bekoren.
Voor mijn eerste werkopdrachten in de jaren zeventig doorkruiste ik de Westhoek met zijn vele soldatenkerkhoven en monumenten die de Eerste Wereldoorlog herdenken. Dat heeft mijn interesse gewekt voor het oorlogsleed en natuurlijk ook voor de vele liederen die erover gezongen worden. Het folkfestival te Dranouter dat ik sinds 1981 bezoek en de Vredesconcerten Passendale hebben die interesse nog doen groeien.
Het Vlaamse folkblad Gandalf waaraan ik meewerkte ging in 1997 ter ziele. Als abonnee van New Folk Sounds las ik dat het blad nieuwe medewerkers vroeg. Zo schrijf ik sinds ruim vijftien jaar voor dit blad.
Mijn muzikale activiteit als koperblazer op alto in het plaatselijk harmonieorkest heb ik, wegens verhuis van West-Vlaanderen naar Limburg, stopgezet. Naast het luisteren naar en lezen over muziek, nemen de ruime tuin rond het nieuwe huis en het geregeld bezoek van en aan kinderen en kleinkinderen nu een ruim deel van mijn tijd in beslag.
Ik ben ook actief in plaatselijke verenigingen en geef, waar men mij vraagt, ook graag lezingen over het chanson. Het blijft mij boeien.
Dat Klaas, een van mijn zonen, zijn weg vond als auteur en zanger van Nederlandse en Franse chansons -Yevgueni en Delrue- stemt me bijzonder blij.