 |
Jonesville
(Ghost from the basement GFTG 7049)
Al Jones was een mij onbekende Britse singer/songwriter uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. In de destijds florerende live-scene in Bristol maakte hij kennis met o.a. Ian Andersen en begon een trio. Hij maakte als 12-snarige gitarist enige naam en nam een totaal genegeerd debuutalbum op voor EMI Parlophone. Jones trok zich terug uit het muzikale wereldje, maar bleef songs componeren en meer niet dan wel optredens verzorgen. Tot in 1973 Ian Anderson hem een nieuwe kans gaf voor een tweede vinylschijf op het excentrieke Village Thing label. De opnamen werden geïmproviseerd, huiskamerniveau wat nu low-fi heet, gemaakt. Jones had echter artistieke vrijheid en maakte daar gebruik van door overdubs toe te passen. Die opnamen zijn nu, met 6 later opgenomen maar nooit uitgegeven tracks, als Jonesville opnieuw verschenen. Jones speelt muziek die je als typisch Brits contemporary uit eind jaren zestig-begin jaren zeventig kan omschrijven. Een vleugje countryblues, open gitaar stemmingen, verhalende songs met enkele mistige onderwerpen. Nu schuiven we het weg onder psych folk. Zeker geen ‘trad. arr’ maar eerder referenties met Incredible Stringband, Bridget st John, Mick Softley, Keith Christmas. In de meer akoestische getinte nummers denk je aan de beginperiode van Ralph McTell of John Renbourn en als hij de twelfstring oppikt de behouden Kottke. Als hedendaagse referentie doet het me denken aan Steve Tilstson. De composities zitten goed in elkaar, hebben kop en staart, zijn doordacht gearrangeerd met ondersteuning van drums en hier en daar een orgeltje. Met name de tracks High and dry en Ice age zijn illustratief voor Jones. Zijn stem is aangenaam met voldoende diepgang. Heel verrassend en een prima versie is zijn blues uitvoering van jawel… The Wild Rover! Niks mis met dit schijfje, lekker om naar te luisteren. Zeg maar een wat laat eerbetoon aan een interessante, vergeten muzikant.
