 |
Vorlenn’s stomp
(AE/2014)
Het oorspronkelijke trio Alambig Elektrik is inmiddels een vast kwartet geworden. Een belangrijke verandering in de samenstelling is het vertrek van bombardespeler Youenn Le Cam en de komst van trompettist Pat Pereira. Nu is dat instrument niet geheel vreemd in de Bretonse folkmuziek, maar het draagt wel bij in de toch al eigenzinnige sound van Alambig elektrik. Met één been staan ze in de rijke Bretonse folk, met de andere stevig in de hedendaagse pop met invloeden uit hiphop, funk en electro. Het is juist die combinatie die ze voortreffelijk weet samen te smelten. Fraai voorbeeld daarvan is het swingende An Alambadeg. Het is voorzien van een funky ritme met staccato accenten uit het koper, met in het tussenstuk een solerende biniou op een bed van diezelfde koperklanken. Het wordt opgevolgd door een heuse rap met een heavymetal gitaarriff daaronder. Klinkt chaotisch? Niets van waar! Alambig Elektrik weet er een vloeiende en dus swingende eenheid van te maken, die zelfs populair is op de fest-noz. De voorgaande polka drijft eerder richting traditionele uitvoering. Doch telkens is er iets moderns wat Alambig elektrik aan zijn interpretaties meegeeft. Dat kan een programmatie uit de computer zijn, of een knap arrangement met de trompet als solerend hoofdinstrument op een stevig bed van accordeon en (akoestische) gitaar. Zanger Lors Landat heeft een prettige stem die het midden houdt tussen de Franse nasale stem en die van de Bretonse kan ha diskan. Qua opbouw zitten de nummers sterk in elkaar met een kop en een staart. Meestal een rustige introductie, waarna het feest en het volume echt losbarsten. De afwisseling in melodieën is groot: van polka’s en walsen tot gavotten en hanter-dro’s. Geen groep die je in je luie stoel moet beluisteren, maar uitermate geschikt voor feestjes. En om lekker hard te draaien als je buren de deur uit zijn en je eens lekker los wilt gaan.
