Nieuwe dromen
(Excelsior)
De inspiratie is nog lang niet opgedroogd bij Alex Roeka, de praat-zingende chroniqueur van het leven. Zijn output is indrukwekkend, en voor zijn nieuwe (dertiende?) cd had hij zelfs twee schijven nodig. Daarop kijkt hij vooral naar zichzelf, waar het vanbinnen onrustig is, schommelend tussen de hemel en hel van de liefde, op zoek naar genot en genoegdoening, om uiteindelijk toch licht door het leven te willen gaan, overvallen door een behoefte aan rust.
Alex Roeka staat niet bekend om zijn frivoliteit, maar op zijn recente 2-cd Nieuwe dromen lijkt het er toch op dat de zwartgalligheid die zijn geluidsdragers doorgaans kenmerkt, enigszins moet wijken voor luchtigheid. Onverwachte keuzes als een country-steelguitar, een reggae-ritme en voorzichtige Zuid-Amerikaanse klanken bieden een ruimer klankbeeld, dat zeker welkom is. Waar normaal gesproken de woorden de primaire dragers zijn, neemt nu het muzikale aspect een minstens even prominente rol op zich. Dat maakt het makkelijk te consumeren, al zal het hardcore fans wellicht teleurstellen. Ikzelf geniet sneller van een inhoudelijke boodschap als deze mooi verpakt is. En dat is op Nieuwe dromen zeker het geval. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan Reyer Zwart (gitaar, bas, piano, lapsteel, banjo) en Jeroen Kleijn (slagwerk, eerder actief in onder andere Daryll-Ann en Johan), die Alex Roeka ook op het podium muzikaal draagvlak bieden.
De eerste cd bevat twaalf nummers. Titels als Hemel en hel en Als de afgrond open gaat geven al aan dat het leven zich nog steeds dichtbij de goot afspeelt. Maar er is ook ruimte voor (bijna nostalgisch) terugkijken in onder meer Kinderen van toen en Terug naar Ravenstein. Daartussen beweegt het zich. En subtiel wordt het niet echt. Dat hoeft ook niet. Zeggen waar het op staat, dat kenmerkt toch wel de zanger.
De tweede cd bevat maar één nummer, In dit sterrendal, dat dan wel 50 minuten duurt. Het is een gezongen autobiografie van de zanger waarin hij wortels blootlegt en vertelt hoe het is gelopen met het onrustig kind, de kostschooljongen, student, matroos, zwerver, psycholoog, bohemien, vader, liedschrijver, artiest en ontheemde. Kun je dat bijna een uur lang interessant houden? Ja, dat blijkt vooral tekstueel gezien prima te doen, al is het wel een hele zit. Maar ik doe het hem niet na. Het valt natuurlijk – indien nodig – ook in delen te consumeren.
Nieuwe Dromen is uitgebracht in een mooi vormgegeven, 32 pagina’s tellend boek.
