 |
Amazing airbags
(eigen beheer, WWW.MACKE-BORNAUW.COM, MB 03)
“Hoe kan ik mijn doedelzakleerlingen nog meer goesting doen krijgen?” moet Birgit Bornauw gedacht hebben toen ze begon te dromen over een doedelzakorkest. Ze bleef niet bij de pakken zitten en verzamelde elf van haar leerlingen uit Vlaanderen en Wallonië (in de leeftijd van 9 tot 14 jaar) rond zich en Amazing Airbags mocht het levenslicht zien en werd vorig jaar reeds bejubeld op Cassel Cornemuses.
Hun ambities werden ondertussen vertaald in een (eerste) cd met een achttal, heel fris door haar en haar partner Benjamin Macke (diatonisch accordeon) gearrangeerde nummers. De pijpen worden meteen gelijkgestemd in ‘Konvulsionslten’ van de Canadees Anders Norudde. En het zijn de kinderen die de toon voeren, los van de ritmische ondersteuning van Jo Zanders (percussie) en Aurélien Tanghe (contrabas), die ook instond voor de eindproductie.
Veel variatie ook in de set Christy Barry/Het kindje in het water/La reel des Acadiens, respectievelijk een Ierse en Frans-Vlaamse traditional, gevolgd door een melodie van Edward Arsenault. Twee nummers worden ook zangsgewijs ondersteund door de exotische stem van Congolees Tister Ikomo, Onder de linde (uit het Iepersch Oud-Liedboek van Albert Blyau), inclusief solo van het jonge talent Astrid Lobert, en de evergreen J’ai vu le loup, waarvoor het ensemble ook het begeerde gezelschap kreeg van de Gallicische gaitaspeler Anxo Lorenzo.
Centraal-Frankrijk wordt verder andermaal aangedaan met een set leuke bourrees, waarop Daan Samson heerlijk mag soleren en Macke ook voor enkele scherpzinnige intermezzo’s zorgt. Ook Catalonië wordt aangedaan met het zachtjes deinende Muntanyes regalades, waarin de jeugdige Hannelore Valentin op het voorplan treedt. Frivool swingend stomen ze vervolgens in Klunker Club (Christoph Pelgen), dat ons speels naar Duitsland voert. Samen met de contrabas zorgen ze hier voor enkele, ferm te pruimen, spectaculaire wendingen. Ingezet op trekzak proeven we nog ook van een Ierse Polka, waarbij Simon Van Rentergem de eer te beurt viel even alleen losgelaten te worden in dialoog met het orkest.
De aandachtige lezer zal begrepen hebben dat we hier niet te maken hebben met een goed bedoeld demootje, maar met een heuse set die zonder meer podiumwaardig is. Het zal Birgit veel bloed, zweet en tranen gekost hebben om alle pijpen gelijk te stemmen, maar het resultaat is echt wel ‘af’!
