(Nordic Notes 164)
Bij de naam Anna Murtola denk je niet direct aan Finland, maar wellicht aan Spanje. Toch is Murtola volbloed Finse uit het in Midden West Finland gelegen Oulu. Evenwel klinken Iberische klanken door op La tierra blanca, het tweede album van Murtola. Ze is waarschijnlijk de meest noordelijke flamenco zangeres op de aardbol. Haar stem leent zich daar uitstekend voor, met de kenmerkende vibrerende uithalen in de zang.
Toch is geen zuivere flamenco of een kopie daarvan. Ze mengt haar eigen (Finse) roots en invloeden met de verhalen uit het verleden en nieuwe teksten gebaseerd op gebeurtenissen in het dagelijkse leven. Daarnaast brengt klankartiest Paavo Impiö geluidscreaties aan, die tussen en in de nummers een verbindende functie krijgen. Een tiental begeleiders op instrumenten van piano, cello en de gebruikelijke ritmesectie tot viool, staan in dienst van die voortreffelijke en overtuigende stem. Uiteraard mag de gitaar in flamenco gerelateerde muziek niet ontbreken. Een drietal gitaristen werken mee, waarbij Robert ‘Robi’ Svärd, een Zweedse autoriteit op flamenco gitaar, er uit springt.
Een drietal nummers bestaat uit gesproken teksten, ingebed in Impiö’s klankcreaties of sober begeleid door één instrument. In twee tracks vindt een perfecte synthese plaats tussen flamenco en Finse folk als Maja Kauhanen haar kantele beroert bij de stem van Murtola. Slottrack Annikin laulu is een imponerende bewerking van een oud Fins runolied.
In de ballads doet de muziek van Murtola soms denken aan de Portugese fado, met de typerende handclaps, met de flamencogitaar aan de Iberische gipsy folk en met de geluidscreaties, de kantele en vocale uithalen aan de Finse folk. La tierra blanca is een voortreffelijk voorbeeld van vernieuwing, synthese en visie.
