In New Folk Sounds 98, april/mei 2005, noemden we haar de ‘Grote Dame van het chanson’. Dat is Anne Sylvestre gebleven. Sindsdien maakte ze nog nieuwe chansons en cd’s en trad ze nog op.
In januari 2021 zou ze een nieuwe tournee starten in de grote zaal ‘La Cigale’ te Parijs, aan de voet van Montmartre. Helaas, op 30 november is ze vrij onverwacht overleden aan de gevolgen van een beroerte. Wellicht had ze, met het oog op dat heroptreden, nieuwe chansons klaar waar chansonliefhebbers naar uitkeken.
Liedjes van Anne Sylvestre waren immers steeds een ontdekking. Ze schreef erg poëtisch en had ook steeds iets te zeggen. Soms heel ernstig, maar vaak ook met veel humor. De recentste uitgave van haar integraal oeuvre suggereerde dat er nog een cd in het verschiet lag. Er was in de box namelijk reen ruimte vrij gelaten voor nog één cd. Of die er nog komt, of er al opnames gebeurden met het oog op een nieuwe uitgave, is (nog) niet bekend.
In de jaren ’60-’70 was ze ook bij ons vrij goed bekend. Er werden toentertijd meerdere van haar chansons in Nederlandse vertaling gezongen. Martine Bijl debuteerde zelfs met een EPtje met vier nummers van Anne Sylvestre, vertaald door Ernst van Altena. Later vertaalde ze er zelf ook enkele. Ook Leen Persijn, Marjolijne Rommerts, Thérèse Steinmetz en Corry Brokken zetten chansons van haar op plaat. Misschien zijn er nog anderen, mij tot nog toe onbekend.
Anne Sylvestre schreef en zong ook meer dan tweehonderd kinderliedjes van het betere soort onder de naam ‘Fabulettes’. Deze ‘Fabulettes’ worden veelvuldig in het Franse onderwijs aangeleerd en gezongen. Om haar belangrijke bijdrage in dat soort kinderliedjes zijn meerdere scholen in Frankrijk naar haar genoemd. Emmy Cassiman zette ook twee Nederlandse vertalingen van ‘Fabulettes’ op plaat.
Die ‘Grote Dame’, Anne Sylvestre, zal in mijn herinnering voortleven als de belangrijkste naoorlogse chansonnière.
.