(Glitterbeat GBCD 150; Xango Music Distribution)
Inmiddels is Mawja al het vijfde album van Aziza Brahim. Oorspronkelijk afkomstig uit West Sahara vluchtte ze in haar kinderjaren naar Algerije, waar ze opgroeide in een vluchtelingenkamp. Daar kreeg ze niet alleen de Woestijnblues en andere traditionele muziek met de paplepel ingegoten, maar luisterde via transistorradio’s net zo goed naar westerse hedendaagse muziek.
In haar eigen muziek klinken deze invloeden dan ook door, gevuld met onderwerpen waar de Sahrawi mee geconfronteerd worden: naast geweld, onderdrukking, discriminatie ook de gemeenschapszin, het sterke geloof en de wil om te overleven en te overwinnen. Jammer dat de in het Arabische Hassaniya dialect gezongen teksten niet als vertaling zijn bijgevoegd, want Brahim heeft veel te vertellen…
Mawja is geen doemdenk album: eerder optimistisch met heerlijk swingende woestijnfolkrock. Veel, maar niet té veel, percussie, een heerlijk omspelende elektrische gitaar. Soms klinkt de muziek van Brahim aardig westers (in onze oren dan), zoals het melodieuze Duaa. Hier en daar is het zelfs funky of reggae-achtig (Marhabna 2.1), maar dan hoor je ineens verrassend een (dwars)fluit doorheen die je volledig op het verkeerde been zet. Latin invloeden komen terug in Bubisher. Maar gelukkig ‘overheerst’ de woestijnfolkrock met eerder genoemde kenmerken en die sterke, zeer stabiele vocalen van Aziza Brahim.
