Barbara Bergin – Blood red moon

Blood Red Moon
(White Hen Records www.barbaraberginmusic.com)

Bij de inzet van de zang op de opener van dit album hoor ik een stem die qua techniek even doet denken aan Nanci Griffith en qua timbre enigszins lijkt op de zang van Mary Gauthier. Overdag is singer-songwriter Barbara Bergin actief als orthopedisch chirurg, en in de avonduren wil ze graag muziek maken, naast het trainen voor competities in westernstijl paardrijden.
In 1968 kocht Bergin haar eerste gitaar van haar inkomsten als babysitter, haar beste investering ooit, zoals ze zelf aangeeft. Bergin is een verhalenverteller, wat leidde tot het schrijven van songteksten en een novelle. Haar podiumvrees weerhield haar langere tijd om met de songs naar buiten te komen. Na het overwinnen van de angst ontstond het idee van deze pretentieloze en eerlijke cd, waarop twaalf zelfgeschreven songs staan die hier en daar een hele duidelijke link met Amerikaanse old-time muziek laten horen.
Instrument-technisch zit er een zeer aangename volle en warme klank in deze plaat, vocaal komt Bergin behoorlijk goed uit de verf. Toch bekruipt mij iedere keer het gevoel dat ze even goed moet doorzingen om haar behoorlijk zuivere en aangename stem net iets meer zelfverzekerdheid te geven.
Blood red moon werd geproduceerd door Jane Gillman, die zelf ook heel fraai aanvult met voornamelijk de octaafmandoline, maar ook een heel gaaf en aards stukje mondharmonica laat horen in de titeltrack. Bergin heeft er duidelijk zin in, getuige ook de mooie mix van gedragen songs en opgewekte snellere bluegrass en old-time achtige songs. Blood red moon is een zeer geslaagd debuut van een toch wel iets oudere dame.

 

Scroll naar boven