Bassekou Kouyate & Ngoni ba – Segu Blue
Segu Blue
Out|Here Records OH007 / Xango Music Distribution
Dit is de eerste soloplaat van Bassekou Kouyate, een bekend ngonispeler uit Mali die al heel wat collegae muzikanten mocht begeleiden. Bijna twintig jaar geleden maakte hij deel uit van het Symmetric Trio met koravirtuoos Toumani Diabate en balafonspeler Keletigui Diabate.
Sindsdien is zijn faam als ngoni-speler steeds maar gegroeid. Hij was een belangrijk begeleider op de laatste cd van Ali Farka Touré.
‘Ngoni ba’ wat ‘grote ngoni’ betekent, is een door hem geleid kwartet van vier ngonispelers. De ngoni is een eeuwenoud snaarinstrument, een soort luit, uit West-Afrika.
Op deze cd horen we, naast enkele traditionele songs die door Kouyate gearrangeerd zijn, vooral liederen door hemzelf geschreven. Het grootste deel van de zang neemt zijn vrouw, Ami Sacko, voor haar rekening. Maar op deze plaat horen we ook Kassemady Diabate, Lobi Traor en Zoumana Tereta. Het ongewone aan deze schijf is, dat we niet de klassieke kora of djemb horen. De verschillende ngoni’s bepalen de eigen klank van deze bijzonder geslaagde debuutplaat. Het is te horen dat ze niet van een debutant komt. Een ontroerend nummer is Lament For Ali Farka, het voorlaatste op deze plaat, en het daaropvolgend titelnummer Segu Blue bevestigt een vroegere uitspraak van Taj Mahal die Bassekou Kouyate het levend bewijs noemde dat de bronnen van de blues in Sgou liggen.
Over deze schrijver
Dries Delrue
Reeds als tiener werd ik geboeid door chanson en kleinkunst. Gaandeweg heeft deze interesse zich uitgebreid naar liederen in andere talen. Duitse chansonniers, zowel als Jiddische zangers en zangeressen en Latijns-Amerikaanse protestliederen konden mij bekoren.
Voor mijn eerste werkopdrachten in de jaren zeventig doorkruiste ik de Westhoek met zijn vele soldatenkerkhoven en monumenten die de Eerste Wereldoorlog herdenken. Dat heeft mijn interesse gewekt voor het oorlogsleed en natuurlijk ook voor de vele liederen die erover gezongen worden. Het folkfestival te Dranouter dat ik sinds 1981 bezoek en de Vredesconcerten Passendale hebben die interesse nog doen groeien.
Het Vlaamse folkblad Gandalf waaraan ik meewerkte ging in 1997 ter ziele. Als abonnee van New Folk Sounds las ik dat het blad nieuwe medewerkers vroeg. Zo schrijf ik sinds ruim vijftien jaar voor dit blad.
Mijn muzikale activiteit als koperblazer op alto in het plaatselijk harmonieorkest heb ik, wegens verhuis van West-Vlaanderen naar Limburg, stopgezet. Naast het luisteren naar en lezen over muziek, nemen de ruime tuin rond het nieuwe huis en het geregeld bezoek van en aan kinderen en kleinkinderen nu een ruim deel van mijn tijd in beslag.
Ik ben ook actief in plaatselijke verenigingen en geef, waar men mij vraagt, ook graag lezingen over het chanson. Het blijft mij boeien.
Dat Klaas, een van mijn zonen, zijn weg vond als auteur en zanger van Nederlandse en Franse chansons -Yevgueni en Delrue- stemt me bijzonder blij.