Bipolar Bows – Krunčhug

Krunčhug
(eigen beheer, www.bipolarbows.com)

Vanuit een gelijklopende klassieke basis en vervolgens verwante paden bewandelend, lag het haast voor de hand dat de paden van Lotte Remmen (viool) en de Franse cellist Toby Kuhn elkaar op een dag zouden kruisen. Om vervolgens samen nieuwe einders te verkennen.

De werelden die ze sindsdien openen en mee scheppen, zijn ongemeen kleurrijk en boeiend. Het zijn stuk voor sfeerscheppingen waarin, naast hun klassiek geïnspireerde uitgangspunt en hun honger naar experiment en improvisatie, diverse muziektradities een hoofdingrediënten vormen. Hierbij stellen ze zichzelf en hun instrumenten telkens voor nieuwe uitdagingen. Acht nummers sieren hun debuutalbum (vrij vertaald: ‘knapperige knuffel’). En hoewel twee instrumenten elkaar de hand reiken ondergaan we frequent een orkestrale boost, ook al gaat het er evengoed heel pianissimo aan toe. Hun dynamisch bereik is indrukwekkend.

Toby schreef hiervoor onder meer Belgiisko horo, een melodie die meteen sterk verwijst naar hun affiniteit met de Bulgaarse muziek, en dit onregelmatige ritme in een Vlaams spectrum laat deinen. Ook het afsluitende nummer is van zijn hand, Vlado’s tune, een heel trage dans waarvoor ze de mosterd in Bulgarije haalden, opgedragen aan een van hun idolen, de tamburaspeler Vladimir Vladimirov.
Twee andere nummers dragen hun beider handtekening. Er is The lonely horse blues, dat aanvankelijk als een chop-oefening zijn intrede deed, maar uitgroeide tot een volwaardig instrumentaal pareltje met verwijzingen naar de Appalachen en de blues.

Soms stoppen ze ‘blindelings’ ingrediënten in een spreekwoordelijke blender. Zo ontstond hun pittige One minute bourrée uit een samenraapsel van melodieën die ze impulsief samengooiden toen ze een nummer tekort kwamen tijdens een optreden. Hiermee zetten ze ook de Franse traditie mee op de menukaart. Een andere referentie naar deze regio vinden we in hun flirterige, alweer eigenzinnige omspelen van La Varenne, een musettewals van Louis Ferrari.
Heel subtiel verweven hun sonoriteiten zich in het op de Armeens traditional geïnspireerde Slide dance, waarin ze op zoek gingen om er een iets westerse inkleuring aan te geven, en de dromerige sfeer te versterken door geneuriede vocalisaties van Lotte. Haar stem biedt ook een meerwaarde in het eerder genoemde Vlado’s tune en vormt een uitnodiging hier in de toekomst nog meer mee uit te pakken.
Centraal (ook op de schijf) staan evenwel hun spielereien met Passacaglia, het barokke pareltje van Händel, waarmee ze verder aan de slag gingen vanuit een bewerking door de Noor Johan Halvorsen. Dit omspelen van die thema’s met geïmproviseerde variaties vormde hun allereerste studieproject en verklaart meteen de goesting die ontstond om hiermee verder te gaan. Dit is pas genieten! Wat een synthese van hun beider kunnen!
Verder zoeken ze ook even soelaas in de Zweedse traditie met een Slängpolska die de basis vormt voor een sliert geïmproviseerde variaties die de weergave zijn van een tijdsmoment. Het is immers één van die nummers waarmee ze vanuit het thema heel vrij en onuitgegeven goochelen tijdens hun concerten.

Terecht vormen ze één van de genomineerden voor de eerste editie van de Flemish Folk Awards in de categorie ‘Beloftevolle Band’. Kruis de strijkbogen, knuffel de polen!

Scroll naar boven