(Felmay fy 8284)
Al veertig jaar timmert het Italiaanse Birkin Tree aan de weg. Niet met muziek uit eigen streek of land, maar met Keltische – en in het bijzonder Ierse muziek. Wat bescheiden wordt vermeld dat Birkin Tree ‘de beste Ierse folkgroep in Italië’ is, maar je mag gerust de landgrenzen oprekken, vergeten en/of negeren. Het vijftal klink aangenamer dan menige hedendaagse formatie van het groene eiland zelf.
In de loop van de decennia hebben uiteraard personeelswisselingen plaatsgevonden. Zo is voormalig Ciapa Rusa muzikant Davis Longo niet meer van de partij. Van de originele bezetting maakt alleen uilleann piper Fabio Rinaudo nog deel uit. Michel Balati (fluit, whistle) en Claudio de Angeli (banjo, bouzouki) waren al op voorganger Five seasons (2019) aanwezig. Geheel nieuw is fiddler Luca Rapazzini en gelukkig is gitariste en lead-vocaliste Laura Torterolo gebleven. Haar verfrissende, engelachtige en toch volle vocalen klinken in voornamelijk ballads, zoals de traditional Erin on the Rhine (met heerlijke samenzang en klagende pipes). Droevig, maar heel fraai is ook het verhaal over boer Edward Cassidy, die gevangen werd gezet vanwege een geloofsstrijd, zijn zoons verbannen naar Australië in de tijd van de mislukte aardappeloogsten. Het wordt knap gezongen en uiterst subtiel en met gevoel gespeeld door Birkin Tree.
Hetzelfde kan gezegd worden over Mountains of Pomeroy, alleen neemt hier gastmuzikant Tom Stearn (nylon-snarige gitaar) de vocalen voor zijn rekening. Dat doet hij tevens in het enige Schotse lied, The land o’the leal. Niet de Burns versie, maar die van Lady Nairne. Stearn’s bijdragen op zes tracks zijn bepalend. Minder in aantal, maar zeker niet in kwaliteit geldt dat voor Caitlin Nic Gabhann (Concertina), Ciaran O Maonaigh (fiddle) en Fabioa Biale (piano).
Met al die uitstekende songs zou je haast vergeten dat pakweg de helft van de cd bestaat uit tunesets. Ze doen in kwaliteit zeker niet onder voor de songs, waarbij de zorgvuldige opbouw, de knappe ritmes en de voortreffelijke instrumentbeheersing eruit springen. Afwisselend krijgt hier de viool, daar de dwarsfluit en dan weer de pipes het accent. Bij het samenspel valt de perfecte harmonie op. Dat is mede te danken aan een uitermate transparante en zeer goed gemixte opname. En of het nu vingervlugge of juist traag ingehouden melodieën zijn, het klinkt allemaal even geïnspireerd.
Met een verrassend swingende uitvoering van de meest bekende track op de cd, Bonny light horseman, sluit Birkin Tree een voortreffelijke cd af. Tip voor Keltische muziek- en niet-Keltische muziekliefhebbers!
