 |
http://www.youtube.com/watch?v=NphqnHw49KM&feature=related |
The Wonder Show of the World
(Domino / Munich)
Als iemand het moeilijk te definiëren genre vormgeeft van verstilde singer-songwriters, dat zich in een vaag schemergebied tussen folk, americana en rock beweegt, dan is het Bonnie ‘Prince’ Billy wel. Met een productioneel tempo dat door genregenoten als Tom McRae niet is bij te benen, verrast hij de liefhebber met een nieuwe cd als die nog maar goed en wel bekomen is van de vorige. Want makkelijk te behappen zijn de lofi-exposities van Billy niet. De meeste nummers zijn zwaar op de hand, zoals Alex Chilton in zijn beste dagen, maar soms komt hij wat lichtvoetiger uit de hoek, zoals in The sounds are always begging. Ik had bij deze cd de ervaring die ik elke keer heb bij een nieuwe van Bonnie Prince Billy. Aanvankelijk denk ik dat de koek op is en dat hij net een cd teveel heeft gemaakt. Maar tijdens een tweede keer luisteren moet ik dat al enigszins bijstellen. En vervolgens groeien de liedjes bij elke luisterbeurt uit tot een fraaier blinkende diamant. Ten slotte moet ik constateren dat hij het weer geflikt heeft. Liefhebbers van kippenvel-muziek raad ik aan de cd ongeluisterd te kopen, de cd op repeat te zetten en in het begin even door te bijten. Uw doorzettingsvermogen wordt beloond.
