|
|
The Best of Live, 30th anniversary celebration
(Park PRKCD125, Music & Words)
Dertig jaar geleden verscheen de debuut elpee van Brass Monkey in de samenstelling Martin Carthy, John Kirkpatrick, percussionist/mondharmonicaspeler Martin Brinsford, trompettist Howard Evens en trombonist Roger Williams. Nu, na enkele bezettingswisseling, viert men dat feit met een live album. Dat werd gelijk ‘Best of’ gedoopt. Of het de beste Monkey-nummers zijn mag je zelf beoordelen.
Feit is wel dat het inmiddels zestal bijzonder goed op dreef is. Vooral Carthy is goed bij stem, iets wat de laatste jaren te wensen overliet. Met de komst van extra trompettist Shane Brennan krijgt de muziek nog meer dynamiek. De man schettert letterlijk met zijn instrument. Met drie koperblazers is het balans zoeken tussen die sectie en gitaar of mandoline, percussie en trekzak een hels karwei. Voornamelijk op de DVD valt de gitaar wat weg in het geluid als de schuiven helemaal opengaan. Desondanks is er opname technisch prima werk verricht. Een brede selectie uit het Brass Monkey repertoire komt voorbij.
Standaard wordt, na de dood van Howard Evens, geopend met The old grenadier. Een andere bekende live song is Kirkpatrick’s George’s son. Het werd nooit eerder door de groep opgenomen (elpee noch cd), dus deze live uitvoering is een première. George’s son is een op en top Brass Monkey lied: voortreffelijke afwisseling tussen de blazers en de stomende accordeon van Kirkpatrick, pittige tempowisselingen en sublieme breaks en stops. De groep combineert subtiele humor aan muzikaal vakmanschap. Enerzijds door bewerking die men loslaat op composities, anderzijds door enkele keuzes van nummers zelf. Muzikaal hoef je je met The Best of Live, 30th anniversary celebration geen moment te vervelen.
Prima concert, dito uitvoeringen en er wordt duidelijk met veel plezier gespeeld. En toch kritiek! The best of live verschijnt als CD-DVD dubbelaar. De tracklisting is niet helemaal gelijk en op de DVD krijg je een bonustrack. Vooral storend bij de DVD is dat men alle introducties en communicatie met het publiek heeft weggelaten. Bij het eerste schuchtere applaus wordt het geluid gefaded en een snelle beeldwisseling volgt. Het houdt de vaart er in, maar mist uitstraling. Je wilt als kijker van een show toch meer dan een kale aaneenschakeling van louter nummers. Daar ga je voor naar het theater of koop je een DVD voor.
En juist de droge aankondigingen van Kirkpatrick en Carthy maken een Brass Monkey concert nog smeuïger. De beeldwisselingen zijn sober, maar wel effectief gehouden. Prima cd, waarbij de ‘gratis DVD’ in feite weinig meerwaarde heeft.
