(Tak:til GBCD 139; Xango Music Distribution)
Een bijzonder album, deze Carry them with us van de Schotse Brighde Chaimbeul, die behalve de smallpipes ook harmonium speelt en zingt. De smallpipes hebben een wat zachter, aangenamer geluid in vergelijking met de veel bekendere highland bigpipes. De toevoeging van het harmonium, zoals in Tha fonn gun bhi trom (i am disposed of mirth) maakt het luisteren nog evidenter. Daaroverheen improviseert Colin Stetson op de saxofoon. En niet gelijk afhaken, want de combinatie smallpipes, harmonium en saxofoon is in de muziek van Chaimbeul een perfecte vondst. Het repetitieve, in genoemde melodie voortreffelijk tot uiting komend, met daarbovenop de improvisatie doet hier en daar denken aan Penguin Café, maar ook aan de Britse groep Spiro, al is de muzikale verpakking geheel anders.
De drones spelen in het werk van Chaimbeul een belangrijke rol. Zo begint openingstrack Pilliu, the call of the Redshank met het ‘op stoom’ raken van de drones(pijpen): van de disharmonie, naar de zuivere eenheid. Chaimbeul strooit met grace notes, vingervlugge intermezzi die alleen op de doedelzak echt tot hun recht komen. Meestal zijn ‘solo’ doedelzak albums niet om uit te houden, maar de Schotse weet van begin tot eind te fascineren met donkere, duistere, hypnotiserende melodieën door langgerekte droneklanken met minieme verschuivingen in het toonbeeld. Maar ze kan ook flitsen in uptempo tunes.
De titels zijn afwisselend eigen composities (waarvan enkele samen met Stetson) of bewerkingen van traditionals en oude archiefopnamen van oude meesters op de pipes. Op een enkele track (’s Mi gabhail an rathaid-I take the road) speelt de Schotse smallpipes samen met de uillean pipes van Jamie Murphy. De enkele gezongen frasen geven aan dat Chaimbeul beter tot haar recht komt als instrumentaliste dan als vocaliste. Doedelzakgeweld met enerzijds een experimenteel, vernieuwend karakter, doch rustgevend en ontspannend. Klasse.
