 |
Nachtländlein
(CPL Music CPL034)
Het heeft enige tijd geduurd, maar eindelijk kunnen we dan genieten van Bube Dame Köning’s derde album. Inmiddels hebben Juliane Weinelt (zang, dwarsfluit), Jan Oelmann (zang, gitaren, bass, viool, percussie) en Till Uhlmann (draailier) zich gevestigd als een van de belangrijkste hedendaagse Duitse folkgroepen. De muziek is transparant doch krachtig. De gitaren van Oelmann vormen de basis voor de meeste tracks, waarbij Uhlmann voor de inkleuring zorgt. De rol van Weinelt beperkt zich op de cd vooral tot vocalist. Maar hoe! Met een wat omfloerste, dromerige stem weet ze je in het lied te trekken.
Bube Dame König laat zich van een veelzijdige kant horen. Het beperkt zich tot Duitstalige liederen, maar muzikaal laat ze zich inspireren door Afro-Amerikaanse liederen (Am himmel steht der mond so fall), Britse folk (Mitsommertraum), wat Keltische invloeden en zelfs een bewerking van het Noord-Europese epos Twee Koningskinderen (hier als Königskinder). Het trio vormt de traditionals om, voegt melodieaanpassingen aan of tekstadaptaties en maakt van de oude liederen als nieuw klinkende exemplaren.
Wenn die wellen schlafen gehn is een geheel eigen(tijds)lied, gecomponeerd door Weinelt en Oelmann. Het fraaie intro op altodraailier en de subtiele gastbijdragen door Andreas Uhlmann (doedelzak) vallen op. Heel mooi is ook de bewerking van Es ritt en Reiter wohl durch das Ried, een oud Duits volkslied, dat door Oelmann omgevormd werd tot een dynamische song met een heerlijk pakkend refrein. Een romantisch lied als Wer hat die Schönsten Schäfchen, naar Hoffmann von Fallersleben, is zelfs een genot om naar te luisteren, zo subtiel gezongen en gespeeld. Königskinder, gezongen door Oelmann, is voorzien van een uptempo ritme.
Het valt met name hier op dat Uhlmann nauwelijks snel opeenvolgende tonen uit zijn instrument haalt, maar juist veelal met lang aangehouden tonen werkt. Virtuositeit zit hem dus niet in snelheid alleen. En dat geldt ook voor de meeste nummers op deze cd. Geen muziek voor de grote danshal, maar om stil luisterend van te genieten.
