 |
Traumlandlein
(CPL Music CPL005)
Duitstalige volksmuziek heeft een slecht imago. Hoempapa, Bayrische dijenkletsers, nogal discutabele marsen… Sinds de jaren zeventig, met folkgroepen als Fiedel Michel, Liederjan, Lilienthal, regionale volkszangers en de kritische Liedermacher, kreeg het een opwaardering. Maar daarna werd het weer akelig stil.
Enkele jaren geleden waagden Jürgen Treyz en Gudrun Walther (Cara) zich aan het project Deitsch, dat weer uitmondde in The Two Duo’s/Litha. Maar echte goede bewerkingen van traditionele Duitstalige liederen en hun eigentijdse varianten blijven zeldzaam. Wie Bube Dame König hoort, zal zich des te meer verbazen over de kwaliteit. Het trio uit Halle bestaat uit Till Uhlmann (draailier, viool, achtergrondzang), gitarist/violist en zanger Jan Oelmann en zangeres/dwarsfluitiste Juliane Winelt.
Zonder iemand te kort te doen is laatstgenoemde toch de ‘oor’vanger van de groep. Haar ietwat tienerlijke, hese stem is kraakhelder, loepzuiver en catchy. Ik moest onmiddellijk denken aan de zussen Dillon en in mindere mate aan Karen Casey. Die link met Keltische muziek is er wel, net als met Scandinavische, vooral in de aanpak van de arrangementen. Fraai voorbeeld is de zelf in elkaar geknutselde song Spielemann, gebaseerd op de bekende melodie Bonnie ship the Diamond. Ook slottrack Abschied (einst wohnten hier Riesen) heeft een bekende melodie (Health to the company), die op zeer sfeervolle wijze (viool en koorzang met veel echo) wordt aangepakt. Ondanks het beperkte aantal van vier verschillende instrumenten, weet Babe Dame König de hele schijf de aandacht te behouden.
Nergens wordt overdreven virtuoos gespeeld: eerder to the point, zonder al te veel opsmuk, maar voldoende interessant. Daar ligt de kracht van het trio: geen nonsens, recht door zee. Op een enkele track krijgt het gezelschap ondersteuning van wat gastmusici op (contra)bas, pedalsteel/dobro en elektrische gitaar. De melodieën zijn afwisselend. Van trage en toch meeslepende balladen, walsen en overige dansmelodieën tot Keltisch georiënteerde ritmes en Zweedse donkere sfeerklanken. Het overgrote deel is dus traditioneel, al dan niet met eigen(tijdse) toevoegingen. Tekstueel passeren de bekende folkthema’s als gebroken liefdes, verlangens, odes aan de natuur, maar ook arbeids- en leefomstandigheden. Misschien wel de verrassing van het lopende jaar…
