 |
Bailead
(Brambus 201900-2)
Percussionist, componist en arrangeur Claudio Pontiggia bracht acht gelijkgestemde muzikanten bijeen om uitvoering te geven aan het project BuzzART. Alle musici zijn afkomstig uit de Zwitserse streek Ticino, maar de hoofdmoot van het repertoire bestaat uit bewerkingen van Ierse en Schotse traditionals.
Saint Agnes and the burning train (Sting), Lascia chío pinga (Händel) en Mussorgsky’s Reverie zijn de uitzonderingen. Niet toevallig speelt in deze drie titels gitariste Emma Pontiggia met harpiste Giulia Pozzi de solopartijen. Qua sfeer en arrangement vallen de bewerkingen niet uit de toon. Die arrangementen kenmerken zich door een licht klassieke en easy jazz aanpak.
Soms pakt dat fraai uit, maar in openingstrack the Atholl Highlanders heb ik toch sterk de indruk dat men zich vergaloppeert in moeilijkdoenenrij met niet soepel lopende breaks en improvisaties die stokken en soms domweg valse tonen. Vooral de bassist Lat hier en daar steken vallen. De eerder genoemde instrumentalisten worden aangevuld met drummer, elektrisch gitaar en nog drie harpen. Dat laatste – vier stuks in totaal dus – geeft wel dynamiek aan het geheel, mede omdat er niet standaard unisono wordt gespeeld.
Maar daar waar het dan een keer lekker swingt en tekeergaat, wordt het vervolgens onderbroken door zo’n geforceerd kneedbaar, smoothy jazzy intermezzo. Zo begint Brian Boru’s march met een lekker knorrende bass en stuwende percussie, waarna de harpen de melodie inzetten. Helaas ook hier de gedwongen onderbreking.
Dit is arrangeren om het arrangeren en daarmee schiet een op zich interessant project als BuzzART zijn doel voorbij.
