Grounded
(Artes ARCD5030)
Een cd die vanwege Covid haast aan onze aandacht ontsnapte. Grounded dateert van zomer 2021 en is het zevende opeenvolgende en zesde studio-album van de Duits-Schotse formatie Cara. Veel verandert er niet in de sound van Cara met oprichters Gudrun Walther (fiddle, viola, diatonisch accordeon en vocalen) en Jürgen Treyz (gitaar, dobro, banjo bass, vocalen) immer aan boord. De Schotse pianiste en vocaliste Kim Edgar behoort inmiddels ook tot het vaste inventaris. Nieuwste loot is doedelzak en fluitspeler Hendrik Morgenbrodt, toch al weer zo’n zes jaar vaste doedelaar.
Grounded kent een gevarieerde herkomst van melodieën: zelf gecomponeerde liederen en melodieën, hoofdzakelijk door Gudrun Walther met soms wat ondersteuning van Jürgen Treyz, terwijl Kim Edgar zich beperkt tot bewerking en aanpassing van een handvol traditionals. Daarnaast eigentijdse melodieën van onder meer Jarlath Henderson, Marion MacLeod, Paddy Keenen en Billy McComiskey, een lied van ene Robert Burns…
Opvallende track is Lay down your weary tune van Dylan. Ik vind het zeker niet de meest sprekende uitvoering, echter wel passend in de Cara-sound. Morgenbrodt brengt met The Pretty girl milking the cow een eerbetoon aan de grote piper Finbar Furey, een traditional die destijds op zijn debuutelpee verscheen. Morgenbrodt speelt het met verve en laat horen de regulators op zijn instrument te beheersen. Misschien wel het indrukwekkendste nummer op de cd.
Over het algemeen vind ik Cara in de instrumentals overtuigender overkomen. De staccato begeleiding van de piano, de ritmische gitaar als basis voor het sublieme samenspel van Walther en Morgenbrodt doet smullen. De songs daarentegen missen wat scherpte en venijn. Een uitzondering voor slotakkoord, het optimistische The spell of winter, dat de contouren kent van een sprankelende melodie a la de grootheden Bach en Beethoven.
