Alle berichten geplaatst in het kader van de Folkcanon
We moeten het oude materiaal koesteren Zo’n vijftig jaar geleden hoorde je regelmatig Limburgse zangers via de Hilversumse zenders. Frits Rademacher trad daarbij op de voorgrond. Rade-macher is ondertussen met zingen ge-stopt maar zijn Loeënde klokken en ’t Huikske kregen nationale bekendheid. Mede dankzij Arbeidsvitaminen werd ook het alternatieve Limburgs volkslied, Wie sjoeën ós Limburg […]
Peetvader van de Brabantse volksmuziekheropleving Waar liederen zijn is geen valsheid, geen haat, geen egoïsme en uitbuiting. Al bijna tweehonderd jaar oud is de in de volksmond overgeleverde uitspraak van de Duitse schrijver Johann Gottfried Seume (1763-1810): Wo man singt, da lasz dich ruhig nieder; Böse Menschen haben keine Lieder. Zo eindigt Harrie Franken het
Van speelse minnestreelse tot rebelse meid Onder de titel Door de zee van de tijd verscheen onlangs de biografie van Cobi Schreijer, de zangeres, gitariste en organisator die van onschatbare waarde is geweest voor de Nederlandse folkbeweging. Ook gaf zij vanaf de jaren zeventig een stem aan de vrouwenbeweging. De titel van het boek is
Cadans der getouwen brengt liederen van dicht bij huis Op het International Folkfestival in Tilburg mochten we van een voorproefje genieten. Maar op het Folkfestival van Dranouter beleeft Cadans der getouwen zijn absolute première, gekoppeld aan de presentatie van de gelijknamige cd. Toch wat merkwaardig dat een Nederlands project over de landsgrenzen moet voor de
Nederlandstalige roots? Lees verder »
Tom Theuns heeft iets met taal en teksten. Zijn creativiteit uitte hij in schriften. Wim Claeys kreeg ooit zo’n schrift onder ogen en raakte gefascineerd door een tekst die een soort heksenfeest beschreef. Daarin kwam het woord Ambrozijn voor, dat door Claeys als eventuele groepsnaam werd aangedragen. Ambrozijn groeide uit tot één van de toonaangevende
Ambrozijn: Wij maken geen museummuziek! Lees verder »
Een muziekleven als een kaleidoscoop Nederland heeft weinig coryfeeën op het gebied van de folk. Maar de Rotterdammer Rens van der Zalm hoort zonder meer in dit selecte gezelschap thuis. Al drie decennia lang geeft hij kleur – en meer dan dat – aan allerhande uiteenlopende muziekgroepen met zijn viool, mandoline, gitaar, accordeon, doedelzak, whistles,
Rens van der Zalm Lees verder »
Geen Sail-evenement zonder schepen, maar ook niet zonder Shantykoor. Als straks in augustus de tall ships de haven van Amsterdam aandoen, zullen verschillende shantykoren het maritieme feest opluisteren. Want in het kielzog van de schoeners, clippers en barken worden ook zeemanskoren meegezogen. De nostalgie van de zeilzeevaart en de behoefte aan gezelligheid zorgen voor een
Shantykoren in aantocht Lees verder »
Fungus. Laat die naam vallen in de nabijheid van een wat oudere folkliefhebber en dikke kans dat je vastgebakken zit aan lyrische verhalen en sentimenten. Maar ook jongeren zijn zich Fungus bewust. Want Fungus: dat was toch waar het allemaal mee begon in Nederland? De vier – en later vijf – ‘mannen met baarden’ die
Fungus: Het geluk van een tweede leven Lees verder »
Populair, zonder poeha Het is al bijna 15 jaar* geleden dat Ede Staal op 44-jarige leeftijd overleed. Maar nog steeds is de zingende Groninger razend populair. Het lijkt wel of zijn bekendheid nog steeds groeit, vooral buiten die provincie. Waar dankt de zanger / schrijver zijn populariteit aan? Ook andere provincies kennen immers jong gestorven
Profiel: Ede Staal Lees verder »
Zingend van Hadewijch tot Hazes Het Meertensinstituut is indringend beschreven door oud-medewerker J.J. Voskuil in zijn omvangrijke boekserie ‘Het bureau’. De Amsterdamse instelling onderzoekt en documenteert de verscheidenheid van taal en cultuur in Nederland. Hymnen uit vervlogen tijden, zoals de Middeleeuwen en de Renaissance, liggen er opgeslagen. Het instituut werkt momenteel zelf aan een wedergeboorte
Louis Peter Grijp Lees verder »
De rood-blauw-groene wortels van de Nederlandse folkscene Dansen rond de meiboom, Twee Conincs-kinderen zingend de vrije natuur intrekken, vier NJN-leden die samen een folkgroep beginnen: jeugd-bonden en volksmuziek hebben iets met elkaar. Of beter gezegd: hádden, want op de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie na zijn alle jeugdbonden, die tussen de twee wereldoorlogen zijn opgericht, inmiddels
Iedereen in de AJC zingt! Lees verder »
(tekst: Eelco Schilder)Bij Nederlandse volksmuziek denken de meeste mensen direct terug aan de folkrevival van de jaren zeventig. Een kleinere groep weet dat ook in de jaren zestig een handvol mensen zich met de muziek bezighield. De solo-lp van Peter Koene, Cobi Schreijer en de enkele folkclubs zijn daarvan het bewijs. Toch, tien jaar voordat
Jantina Noorman sings Dutch Folk Songs Lees verder »
