Ik sjouwde met mijn muziekinstrumenten door de Zeedijk in Amsterdam. Het was 30 Oktober 1993 en ik liep richting Zeedijk nr. 30. Mijn leven in die dagen was nogal druk ingevuld volgens mijn bewaarde agenda van dat jaar. Ik moest aan die tijd terugdenken toen ik op de radio hoorde van de teloorgang van ‘de […]
Wieringa Wikt en Weegt: Café De Meester Read More »
In verband met naamsveranderingen ben ik toe aan een nieuwe naam, geïnspireerd door het woord ‘Deepstate’. Hoewel het deelwoord mij niet bevalt noem ik het toch: ‘Trumpstate’. Al een tijdje heb ik het onderstaande bericht voor mijzelf neergepend, maar de berichtgeving gaat hard. Maar desondanks: het wordt weer tijd om mij op te winden over
Wieringa Wikt en Weegt: bang en boos Read More »
Ik ben niet direct een groot liefhebber van de Hollandse folk, maar er zijn uitzonderingen. En het Kerstconcert bij Roots aan de Zaan voldeed wel weer positief aan mijn verwachting. Net als het eerste Nederfolk avond bij Roots rond het Wolverlei verleden was dit een hommage, ditmaal aan Crackerhash en Fungus. Oudgedienden haalden herinneringen op
Wieringa Wikt en Weegt: Nederfolk registratie Read More »
En zo komt er weer een eind aan dit jaar 2024. Ja , aan alles komt een eind en bij mij bijna een eind qua zoektocht naar een podium. Meer dan een half leven heb ik allerlei soorten podia beklommen. In verzorgingshuizen, wijkcentra, kleine en grote theaters en festivals. Als koorlid, danser en muzikant. Nu
Wieringa Wikt en Weegt: nog steeds wat optredens Read More »
Eens in de zoveel tijd ga ik weer eens naar het Vredescafé in huize Lydia te Amsterdam, een plek voor ‘serieus nadenken’. Althans, meestal. De thema’s zijn niet altijd boeiend in míjn beleving, maar hun agenda is op z’n minst de moeite om even naar te kijken. Even voor 20.00 uur is de zaal omgetoverd
Wieringa Wikt en Weegt: vrede? Read More »
Alweer een paar jaar geleden ben ik ook gezwicht voor een mobieltje. Terug van een vakantie was mijn ‘vaste lijn’ dood en dat zou mij ook zomaar kunnen overkomen als ik niet te bereiken ben. Bij een website die mij misschien opheldering kon geven, wilde men mij wel te woord staan als ik mijn mobiele
Wieringa Wikt en Weegt: mobieltje Read More »
En zo liep ik door een straat van York eind mei 2024 en passeerde ik een veelbelovende muziekwinkel. Ik liep daar met enkele leden van mijn Morrisdansgroep, UMT Utrecht. Ons Morris Team was uitgenodigd op een festival in Engeland: ‘The Yorkshire Dales tour’, georganiseerd door The Leeds Morris Men om samen met veertien andere dans
Wieringa Wikt en Weegt: verslaving gaat altijd mee Read More »
Nu hoorde ik vanmorgen eindelijk de vraag hoe het toerisme over twintig jaar er bij staat (of nog voorstelt) en de vraag werd gesteld aan iemand die er voor doorgeleerd had. Zo ver zijn we al. Zo’n vraag bestond niet of nauwelijks tien jaar geleden. Spanje bijvoorbeeld is dan in de zomer geen vakantiebestemming meer
Wieringa Wikt en Weegt: over twintig jaar Read More »
Ja, ik zit te luisteren naar, natuurlijk, muziek. En kijk ik uit op mijn Billy kasten vol cd’s voor al die radio programma’s uit mijn verleden; een leuke hobby met veel ruimte voor creativiteit. Voor de ‘actualiteit’ moest ik toch regelmatig nieuwe cd’s aanschaffen, dus de verzameling dozen is indrukwekkend. Helaas heeft een medewerker van
Wieringa Wikt en Weegt: Radio herinnering Read More »
Na een dag, die bij mijn Morrisdansgroep bekend staat als ‘Day of the dance ‘, kwam ik tamelijk moe thuis van een lange drukke dag. De hele dag dansend en optredend door Nijmegen op de diverse pleinen met tussendoor een stevige ‘Belg’ tegen de dorst (ik drink doubles en porters) maakt dat ik mijn leeftijd
Wieringa Wikt en Weegt – Spieren rust Read More »
Al jaren – vanaf 1985 – hou ik dagboeken bij. Natuurlijk ben ik niet de enige die dat doet. Het is strikt privé, maar net als al die agenda’s gespaard vanaf ’76, weet ik wie ik ben en wat ik doe in mijn leven. Maar moet ik nu schrijven als ik niets te melden heb
Wieringa Wikt en Weegt: Memorabel Read More »
Het laantje liep naar beneden en kwam uit op een grotere weg. Dichtbij, maar ook wat verder weg, hoorde ik belletjes in de loopmaat. En nee, het waren geen kerstdagen, het was eind augustus. De wat grotere weg herkende ik nog goed, want dat was de weg waar alle artiesten van het grote festival hun
Wieringa Wikt en Weegt: Cecil Sharpe Read More »
