Altijd al was ik een groot liefhebber van radio. Dat werd nog eens versterkt door de vraag of ik een radioprogramma wilde maken bij onze plaatselijke radiozender en later bij de regiozender in Abcoude. Muziek van de vele culturen op aarde kon ik aan de luisteraar aanbieden en ook informatie over die muziek vertellen.
Er ... lees verder »
Column Overzicht
Wieringa Wikt en Weegt: radio
Wieringa Wikt en Weegt: Grieks genoegen
’t Was weer zover. De geluiden van die verre Balkan kwamen wel op een hele vreemde plek tot mij . Lekker lezend in het tuintje van mijn vriendin hoorde ik plotseling en maar heel even flarden uit een geluidsdrager en zeker wel Balkan muziek. Het getrainde oor, de jarenlange herkenning van de Balkan muziek vertelde mij ... lees verder »
Wieringa Wikt en Weegt: Turkse herinneringen
Turbulente tijden in dit deel van de wereld. Op oudere leeftijd moet ik nog een oorlog in de buurt mee maken. De politiek laat zich weer eens van z’n donkere kant zien. De beelden en de verhalen laten weer een hoop leed zien en horen als de democratie weer opzij wordt gezet en mensen weer op drift ... lees verder »
Wieringa Wikt en Weegt: boventonen
Ooit schreef ik recensies voor Mokum Folk Agenda, waarin de aankomende wereldmuzikale en folk optredens werden aangekondigd in Amsterdam en wijde omtrek – soms ver weg in Nederland. De Stichting had mijn folkcafé activiteiten ‘geadopteerd’ toen ik er alleen voor zou komen te staan. Ik schreef onregelmatig over de nieuwe wereldmuziek cd’s die ik op ... lees verder »
Wieringa Wikt en Weegt: protestfolk
Ik heb een mooi album aangeschaft van een fijne muzikante waar ik vaker naar heb geluisterd, maar dit album van Eliza Gilkyson uit 2020 komt toch net iets dieper binnen. Na het horen van dit prachtalbum probeerde ik een herinnering op te roepen die hier bij zou kunnen passen. Het duurde wél even voor ik iets ... lees verder »
Wieringa Wikt en Weegt: jong geleerd
Al vroeg kwam het NIVON in mijn leven. Als kind werd ik op deze landelijke club gezet door mijn ouders. Ik ging daar zo intensief mee aan de slag, dat ik nu nog het Nederlands Instituut voor Volks Ontwikkeling en Natuurvrienden werk kan opdreunen. Dé club voor clubjes als: fotografieclub, wandelclub, volksdansclub, stijldansclub, toneelclub.
Ik ... lees verder »
Wieringa Wikt en Weegt – Gitaarhelden
Al vroeg vond ik de man op de cd Ship of fools van John Renbourn. Mijn zoektocht binnen de folk kwam van verschillende horen en zeggen situaties. Internet bestond nog niet, maar wat we wél hadden was gesprekken voeren met kennissen en gelijkgestemden over nieuwe muziekwerelden.
Iemand had gehoord dat Nic Jones naar Nederland – naar ... lees verder »
Wieringa Wikt en Weegt: Gesprek
Op weg naar mijn wederhelft in Landsmeer reed ik op m’n fietsje langs de Nieuwmarkt en hoorde ik een fanfare die niet uit een geluidsdrager kwam. Het nazomerzonnetje maakte mijn humeur prettig en ik had tijd, dus even kijken waar dat geluid vandaan kwam. Een lange stoet blazers en trommelaars speelde achter een banner van ... lees verder »
Wieringa Wikt en Weegt: Malthusiaan
Vandaag heb ik weer zin in schrijven, maar ik merk dat ik niet bij mijn herinneringen kom. Ik vind het leuk om muziekrecensies te koppelen aan muzikale momenten uit mijn voorbij gegane leven; de momenten van nostalgisch terugkijken naar wat ik heb meegemaakt. Verder kijk ik alleen maar naar voren en zie wat plotseling op ... lees verder »
Wieringa Wikt en Weegt: Çalgija en mijn herinnering aan de Balkan
Het was 1980. Ik kijk in een oude agenda van dat jaar. Mijn jaaragenda’s heb ik bewaard vanaf 1973. Hoe zat het met mijn Balkanreizen in die jaren? De aanleiding is de vraag van Hans of ik een nieuw album van muziekgroep Çalgija wil recenseren. Rond het jaar ’80 van de vorige eeuw kwam ik ... lees verder »
Wieringa Wikt en Weegt: echt of bijna echt
Nee, in de Algarve kom je van nature niet veel fado tegen. De melancholische fatum van verloren geluk en mislukte, maar bijna bereikbare momenten die tóch gekoesterd worden en bezongen in fadohuizen van het noorden. De Algarve is zonnig en té onbekommerd, tenminste zoals ik het vele wintermaanden heb meegemaakt.
Ooit heb ik een fado ... lees verder »
Wieringa Wikt en Weegt: Hongaarse herinnering
In coronatijd is het heel erg rustig in huis, maar is er daardoor weer veel ruimte voor herinneringen bij het draaien van mijn laatst aangeschafte cd’s. Met het draaien van déze cd’s komen er ook weer herinneringen aan Hongarije naar boven en daar heb ik nogal wat mee gehad in mijn actieve leven.
Dat begon ... lees verder »