Columns

Wieringa Wikt en Weegt: De nieuwe folk trend

Er worden weer folk idiomen opgerekt. Ik ben opgegroeid met het traditionele Ierse folk geluid van Planxty en The Chieftains, en ook met traditionele bluegrass, oldtime en American folk, zoals die door een beetje muzikale familie thuis werden gespeeld en nu door muzikanten in een sessie in een kroeg wordt vertolkt. Maar nu hoor ik …

Wieringa Wikt en Weegt: De nieuwe folk trend Lees verder »

Wieringa Wikt en Weegt: vreemde plek

Ragtime is laat negentiende-eeuwse Amerikaanse muziek met een syncopische melodie en begeleiding, die vooraf ging aan de jazz. Ragtime wordt vaak gespeeld door zogenaamde dixieland bands. Chris Barber heeft zich sterk ingezet voor deze muziekvorm, die voornamelijk voor piano gemaakt werd (en wordt) en vroeger veel in bars werd gespeeld in New Orleans. Dit is …

Wieringa Wikt en Weegt: vreemde plek Lees verder »

Wieringa Wikt en Weegt: heftig koor

Langzaam verandert de wereld in chaos. Wilde boeren in Nederland en daarbuiten, brandende bossen, verdronken steden, verdrogende gronden, afbrokkelende bergen, schietende ‘lone wolfs’ in Amerika en in Europa, een oorlog dichtbij met overlopende vluchtelingensteden, nog steeds voort woekerende virussen en ja, ik ben vast nog veel vergeten.  Ik weet het niet, maar er zijn vast …

Wieringa Wikt en Weegt: heftig koor Lees verder »

Wieringa Wikt en Weegt: boventonen

Ooit schreef ik recensies voor Mokum Folk Agenda, waarin de aankomende wereldmuzikale en folk optredens werden aangekondigd in Amsterdam en wijde omtrek – soms ver weg in Nederland. De Stichting had mijn folkcafé activiteiten ‘geadopteerd’ toen ik er alleen voor zou komen te staan. Ik schreef onregelmatig over de nieuwe wereldmuziek cd’s die ik op …

Wieringa Wikt en Weegt: boventonen Lees verder »

Scroll naar boven