Een verzameling -achtergrond- artikelen, series en speciale rubrieken.
Kent u ons pdf-archief al?
Rootsmuziek uit de Scandinavische landen is nagenoeg ingeburgerd in het wereldmuziek segment. Maar klanken uit het verre Westen, IJsland en de Faeröer, benaderen we nog met enige scepsis, ondanks hun historische link met Scandinavië. Langzamerhand komen barstjes in die weerstand, met name ook dankzij de populariteit van enkele succesvolle singer-songwriters als Björk, Asgeir, Svavar Knútur, […]
“Árstíðir is als een bastaard” Lees verder »
Het is stil in huis. En zoals vaker de laatste tijd is het TV aanbod weer een heel groot drama van sport- en spelletjesterreur. Dan maar weer een blik op mijn cd rek. Veel Amerikaanse, Ierse en Engelse folk, maar ik kies voor de Balkan muziek. De TV blijft uit want de oorlog gaat rustig
Wieringa Wikt en Weegt: weer de Balkan op Lees verder »
Het is zomer. En de wereld staat in vuur en vlam. Conflicten en andere misère teisteren de mensen wereld, dus genoeg interessants om te volgen als ‘radiofiel’. Maar het is zomer en dan is er alleen maar voor een groot gedeelte van de dag die treurige sport met die trieste babbelaars, die voortdurend in herhaling
Wieringa Wikt en Weegt: zomer album Lees verder »
Dat was weer een leuke middag en avond. Eén keer per maand, op de 1e zondag van de maand, verandert een kroeg genaamd De Melterij in Wormerveer in een echt folkcafé. Vanaf 16.30 uur druppelen met grote regelmaat allerlei muzikanten binnen met allemaal dezelfde passie en plezier van het samen muziek maken, nee: folkmuziek creëren.
Wieringa Wikt en Weegt: ZaanFolk cd Lees verder »
Er worden weer folk idiomen opgerekt. Ik ben opgegroeid met het traditionele Ierse folk geluid van Planxty en The Chieftains, en ook met traditionele bluegrass, oldtime en American folk, zoals die door een beetje muzikale familie thuis werden gespeeld en nu door muzikanten in een sessie in een kroeg wordt vertolkt. Maar nu hoor ik
Wieringa Wikt en Weegt: De nieuwe folk trend Lees verder »
Fran O’Rourke na vele jaren terug op cd en podium Halverwege de jaren zeventig hoorde je hem regelmatig in de folkuitzendingen van de Vlaamse BRT. Hij voerde zijn Ierse liedjes uit op een nylon snarige gitaar. Een eenvoudige begeleiding, maar met voldoende variatie in het spel. Het was vooral zijn innemende, warme stem die boeide
Zoektocht naar een legende Lees verder »
Hoor ik op de radio de naam Oum Kulthum. Toen ik zelf nog radio maakte kwam de wereld van ‘de Arabische straat’ ook wel muzikaal aan bod in mijn programma. Naast deze grote muzikale ster kende ik ook Fairuz natuurlijk. Ik schiep een totaal andere (wereld)muzikale ontmoeting die in de reguliere programma’s van ons station
Wieringa wikt en weegt: moderne traditie Lees verder »
Lees ik over de dood van David Crosby. Ik had zijn laatste album For free uit 2021 nog niet zo lang in huis. Vanuit mijn kleine hippie verleden volgde ik Crosby destijds bij Crosby, Stills & Nash (en soms Young). Ik vond zijn songs altijd erg interessant en ook op zijn solo albums vond ik
Wieringa Wikt en Weegt: Crosby en meer Lees verder »
Ragtime is laat negentiende-eeuwse Amerikaanse muziek met een syncopische melodie en begeleiding, die vooraf ging aan de jazz. Ragtime wordt vaak gespeeld door zogenaamde dixieland bands. Chris Barber heeft zich sterk ingezet voor deze muziekvorm, die voornamelijk voor piano gemaakt werd (en wordt) en vroeger veel in bars werd gespeeld in New Orleans. Dit is
Wieringa Wikt en Weegt: vreemde plek Lees verder »
‘Waarom is deze Eric Devries niet veel bekender en meer gewaardeerd?’ Daarmee besloot ik mijn recensie van zijn laatste album Song & dance man. Tijd om Devries daarover maar eens aan te spreken, zeker nu een vervolg van de Song & dance man tournee op stapel staat. Devries groeide op met de vinylplaten uit de
Eric Devries: Ik ben geen snelle schrijver Lees verder »
Two step, jitterbug en cajun waltz zijn enkele dansen die ik ooit heb geleerd van Joke van de Valk. De cajun muziek sprak mij wel aan, dus wilde ik daar veel van weten. Later ben ik naar het driedaagse cajun en zydeco festival geweest in Raamsdonkveer, een van de weinige festivals in Europa. Ergens op
Wieringa Wikt en Weegt: gewaagde dans Lees verder »
“Maar ik ben eigenlijk gestopt met recenseren toen ik bij Mokum Folk uit het bestuur stapte” .“Maar je hoeft niet elke maand iets te leveren”.Zo begon ongeveer mijn 1e column voor New Folk Sounds, op verzoek, een paar jaar geleden . Toevallig had ik nét de nieuwe schijf van Steeleye Span, Est 1969, aangeschaft en
Wiering Wikt en Weegt: Steeleye-live ’77 Lees verder »
