CD’s kort besproken: Jim Patton & Sherry Brokus, Jesse Terry, Ags Connolly, Andrew Calhoun

De tiende cd al van het Amerikaanse muzikantenechtpaar Jim Patton (zang, gitaar) en Sherry Brokus (zang, percussie) en alweer de derde sinds het einde van de pandemie. Twaalf nummers die door Patton werden geschreven, waarvan vijf in samenwerking met Jeff Talmadge. Jim Patton heeft geen expressieve zangstem, wat de achtergrondzang van zijn eega zeer welkom maakt.

De onderwerpen voor de liedjes komen van dichtbij, en gaan over eenzaamheid, verloren dromen en plannen die niet uitpakken zoals het zou moeten. Het album werd geproduceerd en opgenomen door Ron Flynt, die zelf ook nog instrumenten als gitaar, bas en keyboards toevoegde. Andere gastmusici kleurden het geheel verder in met mandoline en viool. Daardoor ontstaat wel een hecht klinkend geheel.

Harbortowne laat de folky kant van het duo horen. Andere albums van het duo zijn vaak meer aan de folkrockkant.

De Amerikaanse singer-songwriter Jesse Terry heeft al een heel rijtje geluidsdragers op zijn naam staan. Volgens mij is Arcadia zijn negende. Hij staat erom bekend zowel stevige elektrische gitaar in te zetten, alsook om ingetogen akoestische liedjes te brengen. Op Arcadia overheersen qua aantal de stevig aangezette elektrische nummers, hoewel in de tweede helft van de cd/lp de rustige nummers meer aan bod komen. Het zijn niet de rocknummers die Jesse Terry onderscheidend maken.

Zes van de dertien liedjes schreef Jesse Terry samen met Craig Bickhardt, die ook schreef voor Ray Charles, The Highwaymen en The Judds. Er is veel reflectie, wellicht omdat Terry een stapje terug deed in zijn muzikale loopbaan, vanwege een genetische aandoening van zijn tweede kind.

Producer en geluidsmixer Dylan Alldredge zorgde voor een vet geluid, waarmee een enigszins milde vorm van stadionrock werd bereikt in het rockgedeelte van de plaat.

Your pal Slim: songs of James Hand is het zesde album van de Engelse country artiest Aggs Connolly. James ‘Slim’ Hand was een nogal obscure Texaanse countryzanger. Connolly zag hem drie keer optreden in Engeland en leerde de zanger van dichterbij kennen. Ze hadden zelfs plannen om samen liedjes te gaan schrijven. Ags Connolly schreef ook de contouren van een lied om samen met Hand aan te werken, maar dat is er nooit van gekomen. James Hand overleed in 2020. Dat lied, Corner of my street, staat nu als bonustrack op deze hommage.

Elf composities van James Hand werden vergaard. Je hoort aan zijn stem dat Connolly behoorlijk aangedaan is door het project, zonder dat er pathetiek om de hoek komt kijken. Degelijk gespeeld en gezongen, met hechte ondersteuning van een zespersoons begeleidingsband, waarbij pedal steel, mandoline en viool de meest kleurrijke invulling verzorgen.

Eerlijke country met een twist. Vergelijkingen met Hank Williams werden al vaker gemaakt.

De nu 67-jarige Amerikaanse zanger/gitarist Andrew Calhoun begon al als jonge tiener met gitaar spelen en optreden in coffeehouses. In de jaren ’80 begon hij muziek uit te brengen en dat is hij blijven doen. De teller staat inclusief Different now op zo’n twintig uitgaven.

Voor die nieuwe cd koos Calhoun ervoor om ‘een samenwerking met zichzelf aan te gaan’. Twintig nummers uit zijn backcatalogue werden door hemzelf opnieuw vorm gegeven. Hier en daar werd een woord veranderd en vooral de vroege nummers werden bewerkt. Zes nummers werden voor het eerst opgenomen.

Je hoort de gevorderde leeftijd af aan de stem van Adrew Calhoun. Toch zit dat niet in de weg. Daar zorgt de kwaliteit van het repertoire ook zeker voor. Zijn dochter Casey verzorgt achtergrondvocalen en er zijn ook muzikanten die viool, mondharmonica, slide gitaar en bas toevoegden.