 |
Zalal
(Desi Music / Xango Music Distribution)
‘Wanneer taal, muziek, kunst en cultuur in vergetelheid raken, verdwijnt ook het onderlinge begrip tussen volkeren’ is een uitspraak van de Koerdisch-Aleviet muzikant Cemil Qocgiri. Daarom zette hij op Zalal poëzie van Dogan Munzuroglu op muziek. Bijzonder daaraan is dat die teksten zijn geschreven in de eigen taal van het Zazaki of Kirmanciye district in Oost Turkije.
De Turkse overheersing geldt niet alleen politiek, maar juist cultureel. Vervlakking, veralgemenisering en standaardisering volgens geldende normen en waarden verdringen, net als op zoveel andere plekken in de wereld, de eigenheid van een volk, regio of land. Uiteraard is de muziek van Qocgiri niet vrij van moderne en hedendaagse invloeden. Neem bijvoorbeeld alleen maar de elektrische basgitaar. En de muziek van Qocgiri, wonend in Mainz, klinkt zeer toegankelijk, haast Westers, zonder populaire fratsen.
Toch is er genoeg eigenheid. Het instrumentarium bevat bijvoorbeeld de tenbur (lange nek luit ofwel een saz variant), qirnata (variant van de duduk), zerne en percussie, naast algemenere instrumenten als cello, viool, gitaar en fluit. Juist die toevoeging van de strijkinstrumenten geeft het geheel een enigszins gesofisticeerd karakter.
Puristen zullen het wellicht verafschuwen, maar ik vind het een zeer geslaagde combinatie om juist deze muziek in een bredere kring te introduceren. En let wel: er wordt geen concessie of afbreuk gedaan aan het originele karakter. Wat dat betreft ligt een vergelijking met onze eigen Göksal Yilmaz voor de hand. Prima plaatje.
