A singsong and a scrap
(No Masters NMCD 23)
De Britse groep Chumbawamba vond een nieuw thuis bij een passend label. Het kwartet maakt aangename muziek en teksten die het hart versterken.
Chumbawamba is de Britse, muzikale vrucht van woelige Thatcher-jaren. Hun liedjes, niet zozeer gericht tegen de IJzeren Dame maar vooral tegen onrecht in het algemeen, verschenen eerder op een eigen Agit-Prop label. Muziek maken en zingen beheersen de ‘muzikale anarchisten’ echter beter dan zilveren schijfjes uitgeven. Na veel omzwervingen kwam de ouder en wijzer geworden formatie, die nu bestaat uit Jude Abott, Lou Watts, Boff Whally en Neil Ferguson, bij No Masters terecht. Een goede keus, zo blijkt. Het is de stal van Coope, Boyes en Simpson en dat resulteerde in enkele fraaie vocale samenzangen. Walking into battle with the Lord, een lied over de hedendaagse kruistochten, steeg tot grote hoogten. Alle songs zijn doeltreffend vormgegeven: de teksten werden aangenaam, soms zelfs lieflijk, muzikaal aangekleed. Hier en daar lijken The Mamas & the Papas te passeren maar dat is slechts de verpakking. De inhoud is ijzersterk. De nooit opdringerige teksten komen recht uit het hart. In By and By, met James O’Grady op Uilleann pipes, klinkt de geest van Joe Hill door. De bewerkte versie van Bella ciao memoreert de veldslag in 2001 tijdens de G8 te Genua. You can herinnert aan de massale wandeling in 1932 die uiteindelijk het beroemde Britse ‘Right of Way’ afdwong. Voor wie de Britse natuur liefheeft, is dit lied verplichte kost. De met moderne folk gesausde muziek is een lust voor het oor en iedere tekst blijkt een hartversterker.
